Alte Turnhalle - Max Herre, Alli Neumann, Monchi

Mir wird schwindelig, darf nicht an die Decke schauen

Die Arme zittern schon, klammer mich ans Klettertau

Spür die Blicke, du wirst es nie nach oben schaffen

Der Hohn, des Lachen, wie ich auf den Boden krache

Die alte Turnhalle, ich verfluch sie immer noch

Die Duschen, wie es drinnen roch, die Hiebe auf den Hinterkopf

Das Knie im Nacken, die Nase blutend auf die nackten Kacheln

Liegen gelassen, erkoren zu ihrem Sündenbock

(Angst) Wie sie mir die Brille runterreißen

Mich in der Umkleide umkreisen

Jeder Funke kann als Grund reichen

(Angst) Wie sie herziehen über Vater

Das er sterben wird als Hartzer

Ein erbärmlicher Versager

Wie ich den keiner wählt, als letzter auf der Bank

Mir wünsch, jemand setzt die alte Turnhalle in Brand

Herzrasen, schwer atmen, Nerven liegen blank

Angst (Angst)

Angst essen Seele auf

Angst (Angst)

Angst essen Seele auf

Angst, Essen, Seele, auf

Angst essen Seele auf

Oh, wie frei er einmal flog

Bevor der Frühling vorüber ging

Eine Nadel ihn zerstach

Und dieser Rahmen da drüben hing

Oh, wie frei wir einmal waren

Wo ist die Zeit, wo flog sie hin

Seine Farben, wie sie strahlen

Mein präparierter Schmetterling

Zu viele Körper auf zu engem Raum

An die Decke starrend, an den Wänden kauernd

Fleckige Laken, Feldbetten auf Linoleum

Hier liege ich wie aufgebahrt, der Wille an seinem toten Punkt

Die Luft steht, ich mahle mit den Zähnen

Mein Blut bebt in den Adern an den Schläfen

Ein weißer Plastikbecher knirscht in meiner Hand

Das Brüllen draußen, hasserfüllt, ein fürchterlicher Klang

(Angst) Die Gebete meines Nebenmanns

Wehklagend, den Tränen nah

Er klammert sich an den Koran

(Angst) Eine Mutter tröstet ihren Sohn

Und es klebt an meinem Rücken, mein Özil-Trikot

Sie rütteln an den Zäunen, ein Fenster geht zu Bruch

Ein Rauchmelder löst aus, Gott, wo endet meine Flucht

Herzrasen, schwer atmen, Nerven liegen blank

Angst (Angst)

Angst essen Seele auf

Angst (Angst)

Angst essen Seele auf

Angst, Essen, Seele, auf

Angst essen Seele auf

Oh, wie frei er einmal flog

Bevor der Frühling vorüberging

Eine Nadel ihn zerstach

Und dieser Rahmen da drüben hing

Oh, wie frei wir einmal waren

Wo ist die Zeit, wo flog sie hin

Seine Farben, wie sie strahlen

Mein präparierter Schmetterling

Менің басым айналып, төбеге қарай алмаймын

Менің қолдарым дірілдеп тұр, өрмелейтін арқанға жабысып тұрмын

Сыртқы көріністі сезініңіз, сіз оны ешқашан шыңға жете алмайсыз

Мен жерге құлағандағы мысқыл, күлкі

Ескі спорт залы, мен оны әлі күнге дейін қарғаймын

Душ, іші қалай иіскеді, бастың артқы жағындағы соққылар

Мойындағы тізе, жалаңаш тақтайшаларда мұрыннан қан кету

Тастанды, олардың айыбы ретінде таңдалды

(Қорқыныш) Олар менің көзілдірікті қалай жұлып алады

Мені киім ауыстыратын бөлмеде айналдыр

Себеп ретінде кез келген ұшқын жеткілікті болуы мүмкін

(Қорқыныш) Олар әкені қалай жамандайды

Бұл Хартцер ретінде өледі

Өкінішті жеңіліс

Мен сияқты ешкім таңдамайды, соңғы орындықта

Ескі спорт залды біреу өртеп жіберсе ғой

Жүрек соғысы, тынысы ауыр, жүйкесі шикі

қорқыныш (қорқыныш)

Қорқыныш жанды жейді

қорқыныш (қорқыныш)

Қорқыныш жанды жейді

қорқыныш, тамақ, жан, жоғары

Қорқыныш жанды жейді

О, ол бір кездері қандай еркін ұшты

Көктем өткенге дейін

Оны ине шаншыды

Ал жақтау сол жерде ілулі тұрды

О, бір кездері біз қандай еркін едік

Уақыт қайда, қайда ұшып кетті

Оның түстері, олар қалай жарқырайды

Менің толтырылған көбелегім

Тым кішкентай кеңістікте тым көп денелер

Төбеге қарап, қабырғаға еңкейіп

Боялған парақтар, линолеумдағы лагерь төсектері

Бұл жерде мен ерік-жігердің өлі нүктесінде жазылғандай жатырмын

Ауа тыныш, тісімді қайраймын

Менің ғибадатханалардағы тамырларда қаным дірілдейді

Менің қолымда ақ пластик кесе сықырлайды

Сыртта өшпенділікке толы гуіл, қорқынышты дыбыс

(Қорқыныш) Көршімнің дұғасы

Жылау, көз жасына жақын

Құранға жабысады

(Қорқыныш) Ана баласын жұбатады

Ол менің арқама жабысады, менің Өзил жейдесі

Олар қоршауларды шайқайды, терезе сынды

Түтін дабыл қағады, Құдай-ау, қашуым қайда бітеді

Жүрек соғысы, тынысы ауыр, жүйкесі шикі

қорқыныш (қорқыныш)

Қорқыныш жанды жейді

қорқыныш (қорқыныш)

Қорқыныш жанды жейді

қорқыныш, тамақ, жан, жоғары

Қорқыныш жанды жейді

О, ол бір кездері қандай еркін ұшты

Көктем өткенге дейін

Оны ине шаншыды

Ал жақтау сол жерде ілулі тұрды

О, бір кездері біз қандай еркін едік

Уақыт қайда, қайда ұшып кетті

Оның түстері, олар қалай жарқырайды

Менің толтырылған көбелегім