Хрустальный город - Машина времени

Я был вчера в огромном городе,

Где совершенно нет людей,

И в каждом доме, вместо окон,

Я видел только зеркала.

И я прошел по людным улицам,

Был город полон отражений,

Они брели за мной как тени,

И молча слушали меня.

Когда я просто улыбался,

То улыбался мне весь город,

И если я кивал кому-то,

То все кивали мне в ответ.

И иногда казалось мне, что город жив,

И что вокруг миллион людей,

И вновь никак не мог поверить я,

Что я один и что вокруг лишь зеркала.

Они поссориться не могут,

Они похожи друг на друга,

И скоро я покинул город,

И город сразу опустел.

Мен кеше үлкен қалада болдым,

Адамдар мүлдем жоқ жерде

Әр үйде терезенің орнына,

Мен тек айна көрдім.

Мен адамдар көп көшелермен жүрдім,

Қала шағылысқа толы болды

Олар менің артымнан көлеңкедей жүрді

Және мені үнсіз тыңдады.

Мен жай күлгенімде

Бүкіл қала маған күлді,

Егер мен біреуге бас изсем,

Барлығы маған жауап ретінде басын изеді.

Кейде маған қала тірі сияқты көрінетін,

Ал айналада миллиондаған адам бар

Және тағы да сене алмадым

Менің жалғыз екенімді және айналамда тек айна бар екенін.

Олар ұрыса алмайды

Олар ұқсайды,

Көп ұзамай мен қаладан шықтым

Ал қала бірден қаңырап бос қалды.