Календарь - Машина времени

Снег растаял, все как будто в первый раз:

Птичья стая с криком в небо поднялась,

Тучи скрылись, а деревья там и тут

Распустились и примерно так поют:

«Мы пробились, победили холода,

Утвердились, распустились навсегда.

Будет праздник от зари и до зари,

В этот раз мы все сожжем календари!»

Сколько неба, сколько света, сколько тем!

Все согрето, все вокруг доступно всем.

Сто мелодий, сто надежд и сто дорог.

Но проходит девяностодневный срок…

Птиц не стало, тех, что правили весной,

Обметало желтизной, как сединой,

Флаги сбросил безнадежный листопад,

Входит осень — и без боя город взят.

Вновь ненастье, все как прежде, все как встарь:

Беспристрастен черно-белый календарь.

Рыбы, звери — все уснут, и я усну,

Все же веря предстоящую весну.

Қар еріді, бәрі бірінші рет болып тұрғандай:

Бір топ құстар жылап аспанға көтерілді,

Бұлттар ғайып болды, ағаштар мен мұндалады

Олар гүлдеп, былайша ән айтады:

«Біз жолға шықтық, біз суықты жеңдік,

Бекітілді, мәңгілікке жойылды.

Таңнан таңға дейін мереке болады,

Бұл жолы бәріміз күнтізбелерді өртеп жібереміз!»

Қанша аспан, қанша жарық, қанша тақырып!

Барлығы жылы, айналаның бәрі баршаға қолжетімді.

Жүз әуен, жүз үміт, жүз жол.

Бірақ тоқсан күндік кезең өтеді ...

Құстар кетті, көктемде билік еткендер,

Ол сұр шаш сияқты сарғайған,

Жалаулар үмітсіз жапырақ құлады,

Күз кіреді - және қала ұрыссыз алынады.

Тағы да қолайсыз ауа-райы, бәрі бұрынғыдай, бәрі бұрынғыдай:

Бейтарап қара және ақ күнтізбе.

Балықтар, жануарлар - бәрі ұйықтайды, мен ұйықтаймын,

Алдағы көктемге әлі сенеді.