Исповедь - Мария Ечина

Холодные страсти днём и ночью любовь зовём.

Теряем власть над собой и каемся потом.

Сладострастный грех обжигает ярче огня.

История моей любви — она погубила меня.

Зачем ты пришла ко мне?

— нелепая страсть и боль.

Я тебя незнала никогда, ты забрала меня с собой.

Не целуй губы мои и не дергай за руки.

Я тебе кричу: «Отпусти из свои капканов!»

Припев:

Прости, ты меня прости.

Нет сил без тебя идти.

И вновь тупики кругом.

Я стала себе врагом.

Сижу в углу загнанная!

Злая сама на себя!

Любовь окаянная — она погубила меня…

Не будет тех больше дней, я стала другой совсем.

И я ненавижу тебя — сыта я любовью твоей.

Сыта я обманом твоим, и страстью твоей сыта.

И я взываю к небесам, и шепчут мои уста:

Припев:

Прости, ты меня прости.

Нет сил без тебя идти.

И вновь тупики кругом.

Я стала себе врагом.

Сижу в углу загнанная!

Злая сама на себя!

Любовь окаянная — она погубила меня…

Күндіз-түні суық құмарлықтарды біз махаббат дейміз.

Біз өзімізге биліктен айырылып, кейін өкінеміз.

Еріксіз күнә оттан да жарқырайды.

Менің махаббатымның тарихы - ол мені құртты.

Маған неге келдің?

- күлкілі құмарлық пен ауырсыну.

Мен сені ешқашан танымадым, сен мені өзіңмен бірге алдың.

Менің ернімді сүймеңіз және қолымды тартпаңыз.

Мен саған айқайлаймын: «Қақпаңдарыңды босатыңдар!»

Хор:

Кешіріңіз, мені кешіріңіз.

Сенсіз жүруге күшім жоқ.

Тағы да айнала тұйыққа тіреледі.

Мен өзіме жау болдым.

Мен бір бұрышта отырмын!

Өзіңе ашулан!

Қарғыс атқан махаббат - бұл мені құртты ...

Енді күндер болмайды, мүлде басқаша болдым.

Ал мен сені жек көремін – махаббатыңа тойдым.

Мен сенің қулығыңа тойдым, құмарлығыңа тойдым.

Мен көкке жылап, ернім сыбырлайды:

Хор:

Кешіріңіз, мені кешіріңіз.

Сенсіз жүруге күшім жоқ.

Тағы да айнала тұйыққа тіреледі.

Мен өзіме жау болдым.

Мен бір бұрышта отырмын!

Өзіңе ашулан!

Қарғыс атқан махаббат - бұл мені құртты ...