Lamento No Morro / Monólogo de Orfeu - Maria Bethânia

Lamento no Morro

Maria Bethânia

Composição: Vinicius de Moraes Tom Jobim

Não posso esquecer

O teu olhar

Longe dos olhos meus

Ai, o meu viver

É de esperar

Pra te dizer adeus

Mulher amada

Destino meu

É madrugada

Sereno dos meus olhos já correu

Monólogo de Orfeu

Maria Bethânia

Composição: Vinícius de Moraes/Antônio Carlos Jobim

Mulher mais adorada!

Agora que não estás, deixa que rompa

O meu peito em soluços!

Te enrustiste

Em minha vida;

e cada hora que passa

É mais por que te amar, a hora derrama

O seu óleo de amor, em mim, amada…

E sabes de uma coisa?

Cada vez

Que o sofrimento vem, essa saudade

De estar perto, se longe, ou estar mais perto

Se perto, Â- que é que eu sei!

Essa agonia

De viver fraco, o peito extravasado

O mel correndo;

essa incapacidade

De me sentir mais eu, Orfeu;

tudo isso

Que é bem capaz de confundir o espírito

De um homem Â- nada disso tem importância

Quando tu chegas com essa charla antiga

Esse contentamento, essa harmonia

Esse corpo!

E me dizes essas coisas

Que me dão essa força, essa coragem

Esse orgulho de rei.

Ah, minha Eurídice

Meu verso, meu silêncio, minha música!

Nunca fujas de mim!

Sem ti sou nada

Sou coisa sem razão, jogada, sou

Pedra rolada.

Orfeu menos Eurídice…

Coisa incompreensível!

A existência

Sem ti é como olhar para um relógio

Só com o ponteiro dos minutos.

Tu

És a hora, és o que dá sentido

E direção ao tempo, minha amiga

Mais querida!

Qual mãe, qual pai, qual nada!

A beleza da vida és tu, amada

Milhões amada!

Ah!

Criatura!

Quem

Poderia pensar que Orfeu: Orfeu

Cujo violão é a vida da cidade

E cuja fala, como o vento à flor

Despetala as mulheres — que ele, Orfeu

Ficasse assim rendido aos teus encantos!

Mulata, pele escura, dente branco

Vai teu caminho que eu vou te seguindo

No pensamento e aqui me deixo rente

Quando voltares, pela lua cheia

Para os braços sem fim do teu amigo!

Vai tua vida, pássaro contente

Vai tua vida que estarei contigo!

Хиллде кешіріңіз

Мария Бетания

Құрамы: Винисиус де Мораес Том Джобим

Ұмыта алмаймын

Сіздің көзқарасыңыз

көзімнен алыс

О, менің өмірім

Бұл күтуге болады

Сенімен қоштасу үшін

Сүйікті әйел

менің тағдырым

Таң атты

Менің көзімнен тыныштық қашып кетті

Орфейдің монологы

Мария Бетания

Құрамы: Винисиус де Мораес/Антонио Карлос Джобим

Ең сүйікті әйел!

Енді сіз жоқ болсаңыз, оны бұзуға рұқсат етіңіз

Менің кеудем қышыды!

сен тарылдың

Менің өмірімде;

және өткен әрбір сағат

Мен сені сүйгенім үшін көбірек, уақыт ағып жатыр

Сенің махаббаттың майы, мен сүйіктім...

Сіз бір нәрсені білесіз бе?

Әр жолы

Сол азап, бұл сағыныш келеді

Жақын болу, алыс болса немесе жақынырақ болу

Жақын болса, Â- мен не білемін!

бұл азап

Әлсіз өмір сүру үшін сүт безі ағып кетті

 Бал ағып жатыр;

бұл қабілетсіздік

Мен, Орфей;

мұның бәрі

Бұл рухты шатастыруға қабілетті

Ер адамнан - бұл маңызды емес

Сен сол кәрі Чарламен келгенде

Бұл қанағат, осы үйлесімділік

Сол дене!

Сіз маған мыналарды айтасыз

Бұл маған күш, батылдық береді

Бұл патшалық мақтаныш.

О, менің Эвридисам

Өлеңім, үнсіздігім, сазым!

Менен ешқашан қашпа!

Сенсіз мен ештеңе емеспін

Мен себепсіз нәрсемін, ойнадым, менмін

домалақ тас.

Орфей минус Эвридике…

Түсініксіз нәрсе!

Болмыс

Сенсіз бұл сағатқа қараумен бірдей

Тек минуттық қолмен.

Сіз

Бұл уақыт, мән беретін сенсің

Және уақыт бағыты, досым

Қымбатты!

Қандай ана, қандай әке, қандай ештеңе!

Өмірдің көркі сенсің, қымбаттым

Миллиондаған сүйіктілер!

О!

Жаратылыс!

ДДСҰ

Сіз Орфей: Орфей деп ойлауыңыз мүмкін

Кімнің гитара қаланың өмірі

Ал кімнің сөйлеген сөзі, жел сияқты

Әйелдердің қабығын шешіңіз, ол Орфей

Мен сенің сүйкімділігіңе осылайша берілдім!

Мулат, қара тері, ақ тіс

Өз жолыңмен жүр, мен сенің соңынан еремін

Ой мен осы жерде мен өзімді жақын қалдырамын

Қайтып келгенде, толған айда

Досыңыздың шексіз құшағына!

Өміріңмен жүр, бақытты құс

Өміріңмен жүр мен сенімен боламын!