мокрый снег - макулатура

Поэт находит себя на скамейке ночью или утром в безлюдном парке

Без целей и денег, без знаний и памяти, без точки зрения и системы

Он смотрит на голубей и грязный асфальт, выдыхая остатки жизни с паром

Должен был уйти, но зачем-то остался, как одинокое приведение

Смотреть, как город опорожняется в снег, город опорожняется в море

Город харкает гнилью из труб, город симулирует обморок

И снова демонстрирует всю свою силу лаконичными лозунгами на заборе

Перемалывает и раздаёт суммы бомжей и чиновников, новых Feduk`ов

Поэту необходимо перо, чтобы с чернилами вышли обломки ногтей

Впивавшихся в плоть десятков женщин, терзавших сердце сотен чертей

Поэту необходима бумага, чтобы пропитать её своим гноем

Кровью, алкоголем и потом, пролитыми в бойне с невидимыми чудовищами

Нужна ключевая вода, чтобы с собственной кожи печати города смыть

Поток чистого воздуха, чтобы прочесть никому не нужные последние стихи

Поэт молится мокрому снегу, молится последнему клочку земли

Отражённому в луже фрагменту неба, гнёт прутья забора руками хилыми

Через тысячу похмелий и тысячу ломок

Дай увидеть конец, написать эпилог

Горящий финал, сквозь уют новостроек

Мне нужно увидеть, как город умрёт

Повиснув с банкирами на кровавых столбах

Захлебнувшись с мясниками в собственной грязи

В их застывших зрачках поселится ад

Души утонут в канаве, как в кратере

Я последний рабочий на старом заводе, юнга на пустом пароходе

Последний, кто не следит за здоровьем и в макдак за картошкой заходит

По-прежнему пьёт сладкий портвейн, смотрит в окна, как в клетки зверей

Там всё та же накипь на стенах и глаза уставших от скуки нулей

Перестали вспоминать старых энтузиастов, всё это время прогоркло

Как смытое хрючево в унитаз, гипсового пионера не протрубить горном

Рекламу квадратных метров и мкада сменяют кадры старого порно

Это детство незаметно подкрадывается, как слабоумие — без всякого ордера

Детство мстит, как бабка в очереди, его сразу сменяет старость

Время застыло и сочтены его дни, а потом всё начинается заново

Я один это вижу или вы тоже все, бедолаги ебанные, здесь заперты?

Стреляет сижку человек без судьбы и говорит, что надолго тут заморозки

Я не помню ни одного другого месяца, кроме этого мокрого снега

И не знаю ни одной остановки, с которой я бы не опаздывал к первому

Холодный вечер застревает навечно, как недосказанное последнее слово

Через тысячу похмелий и тысячу ломок

Дай увидеть конец, написать эпилог

Горящий финал, сквозь уют новостроек

Мне нужно увидеть, как город умрёт

Проглотив все прожитые годы

Как лекарство от простатита

Разглядеть в своём вечном сне

Мокрый снег на застывших лицах

Ақын түнде немесе таң атқанда қаңырап бос қалған саябақта орындыққа отырады

Мақсатсыз және ақшасыз, білімсіз және жадсыз, көзқарассыз және жүйесіз

Ол көгершіндер мен лас асфальтқа қарап, өмірдің қалдықтарын бумен шығарады

Кетуім керек еді, бірақ неге екені белгісіз жалғыз елес болып қалдым

Қаланың қарға, қаланың теңізге қалай төгілетінін қараңыз

Қала құбырлардан шірік түкіріп жатыр, қала есінен танып қалғандай

Және тағы да қоршаудағы қысқа ұрандармен бар күшін көрсетеді

Үйсіз-күйсіз адамдар мен шенеуніктердің, жаңа Федуктердің соммасын ұнтақтап, таратады

Тырнақ сынықтары сиямен шығуы үшін ақынға қалам керек

Ондаған әйелдің етін ішкен, Жүздеген шайтанның жүрегін қинаған

Ақынға қағазды іріңімен сіңіру керек

Көзге көрінбейтін құбыжықтарды союда қан, алкоголь және тер төгілді

Бұлақ суы қаланың мөрін өз терісінен жуу үшін қажет

Ешкімге керек емес соңғы тармақтарды оқу үшін таза ауа ағыны

Ақын дымқыл қарға жалбарынады, жердің соңғы бөлігіне сыйынады

Шалшықта шағылысқан аспанның үзіндісін әлсіз қолдары бар қоршаулар басып тұр.

Мың асу және мың алу арқылы

Соңын көрейін, эпилог жазайын

Жаңа ғимараттардың жайлылығы арқылы жанып тұрған финал

Мен қаланың өлгенін көруім керек

Қанды бағаналарда банкирлермен ілулі

Қасапшылармен өз балшықтарына тұншығып қалды

Тозақ олардың тоңған шәкірттеріне орналасады

Шұңқырдағыдай арықта жан батады

Мен ескі зауыттың соңғы жұмысшысымын, бос пароходтағы каюта баламын

Денсаулығына мән бермей, МакДакке картопқа баратын соңғысы

Ол әлі күнге дейін тәтті порт шарабын ішеді, жануарлардың торына түскендей терезеге қарайды

Қабырғалары мен зерігуден шаршаған нөлдердің көздеріндегі баяғы қоқыс әлі де бар

Ескі энтузиастарды еске алуды тоқтатты, осы уақыт бойы ренжіді

Дәретханаға құйылған шошқа сияқты, гипс пионерін тау кернейлей алмайды

Шаршы метрлердің және Мәскеу айналма жолының жарнамасы ескі порно кадрлармен ауыстырылды

Бұл балалық шақ ордерсіз деменция сияқты жасырын өтеді

Балалық шақ кек алады, кезекте тұрған әжедей, оны бірден кәрілік алмастырады

Уақыт қатып, оның күндері санаулы, содан кейін бәрі жаңадан басталады

Бұны мен ғана көріп тұрмын ба, әлде бәрің де осында қамалып отырсыңдар ма, бейшара бейбақтар?

Тағдыры жоқ адам бұл жерде көпке дейін аяз болады деп сиқыр атып

Осы қардан басқа ай есімде жоқ

Ал мен біріншіге кешікпейтін бір аялдаманы білмеймін

Суық кеш айтылмаған соңғы сөздей мәңгілікке қалды

Мың асу және мың алу арқылы

Соңын көрейін, эпилог жазайын

Жаңа ғимараттардың жайлылығы арқылы жанып тұрған финал

Мен қаланың өлгенін көруім керек

Жылдар бойы жұту

Простатитке ем ретінде

Мәңгілік арманыңда көр

Тоңған беттерге дымқыл қар