ножевое - макулатура

В эти сугробы я зарываю свои письма тебе

По выходным они распускаются ночью

Чьей-то кровью, зубами и пивом, как подснежники

Танцующие уродцы в арке на электрозаводе

На этих улицах нельзя заблудиться, как хочется

Везде натыкаешься на новый крафтовый паб

Отсутствие тебя выходит за рамки своих полномочий

Как глава одной республики, финансируемой милостью Аллаха

Тебя нет во всём мире, и на каждом конкретном шагу

Под треск рвущихся на панк-концертах свитшотов

Я рисую себе мост из наших сплетённых рук

Его было бы видно из любой точки города

Я рассмотрел все лица в вагоне — это не ты,

Но всё равно представляю себя тяжёлым, толстым парнем

Любителем хинкалей, у него дома в горшках цветы

На подоконнике, «спрячься за мной в случае терракта»

Книги — как корнеплоды на рынке, без всяких примет

Ни одна из них не сократит расстояние между сном и реальностью

Между твоей и моей постелью

И буквы толкаются, как на вокзале

Испуганные пассажиры, покидающие город-призрак

Каждый сам за себя, и я смотрю на них сквозь улыбку

Мне некуда бежать, и в принципе я согласился бы на ножевое

Пока мои губы всё ещё пахнут тобой

Бросаюсь как под поезд под ноги в этом городе

Я пёс, и мне надо найти хотя бы один твой волос

Как на бомбу и наркотики, натаскан на образ

За которым спускаюсь на дно и выбираюсь на солнце

Снег тает, и запахи начинают сбивать меня с толку

Под вечер автомобили, как животные в лесу, просыпаются

Внимательно наблюдаю, пока жду тебя у парковки

Каждый день в мегаполисе поиск того, что нельзя описать

Смотрю в эти лица, и на каждом его отпечаток

Как в лужах город оставил своё искажённое отражение

Внушает страх, дарит надежду и тут же её отнимает

Жизнь измеряется покупками и коммунальными платежами

Люди бегут из этого леса в свои ветхие хижины

Места наших встреч станут моей городской картой

Скалятся гнилыми зубами, отвергнутые и униженные

Не успевшие схватить жертву, обменники и ломбарды

Медленно продвигаюсь к тебе, смывая как грязь своё прошлое

Паутину временных местожительств и всех этих столовок

Я сотню раз был застигнут повседневной пошлостью,

Но моя история до тебя просто была тренировкой

Как в этой враждебной среде не растерять твой запах?

Набранные в кредит товары разрывают их сумки

Мне тоже нужно набрать всё необходимое наспех,

Но пока мои пальцы пахнут тобой, я не растворюсь в этой скуке

Начало твоего дня станет моим дедлайном

Я прошёл эти маршруты, предвкушая что-то неосязаемое

Подставляю морду лучам твоего пробуждения, ожидая

Мои стихи как добыча, которую пёс приносит хозяину

Бросаюсь как под поезд под ноги этому городу

Я пёс, достаточно надежды на взгляд и команды

Сторожить твои книги, забытые в проходной комнате

Просто прожить этот день или в глотку вцепиться зубами

Осы қар үйінділеріне мен саған жазған хаттарымды көмемін

Демалыс күндері олар түнде гүлдейді

Біреудің қанымен, тісімен және сырасымен, Ақшақардай

Электр зауытындағы аркада билеп жүрген ғажайыптар

Бұл көшелерде қалағаныңыздай адасып кете алмайсыз

Барлық жерде сіз жаңа қолөнер пабына тап боласыз

Сенің жоқтығым менің өкілеттігімнен асып түседі

Алланың рақымымен қаржыландырылған бір республиканың басшысы ретінде

Сіз бүкіл әлемде емессіз және әрбір нақты қадамда

Панк-концерттерде жыртылған футболкалардың тырқылы астында

Тоғысқан қолымыздан өзіме көпір саламын

Ол қаланың кез келген жерінен көрінетін еді

Мен көліктегі барлық беттерді қарадым - бұл сен емессің,

Бірақ мен өзімді әлі де салмақты, семіз жігіт ретінде елестетемін

Хинкалиді ұнататын оның үйінде құмырадағы гүлдері бар

Терезеде «теракт болған жағдайда артыма тығылыңыз»

Кітаптар базардағы тамыр дақылдары іспетті, ешқандай белгісі жоқ

Олардың ешқайсысы арман мен шындық арасындағы қашықтықты қысқарта алмайды

Сіздің төсегіңіз бен менің төсегіңіздің арасында

Ал әріптер вокзалдағыдай итеріп жатыр

Елес қаладан шошып кеткен жолаушылар

Әр адам өзі үшін, мен оларға күлімсіреп қараймын

Менің қашатын жерім жоқ, мен негізінен пышақпен келісетінмін

Менің еріндерім әлі де сенің иісіңде тұрғанда

Осы қалада өзімді пойыздың астына аяғымның астына тастаймын

Мен итпін, мен сенің тым болмаса бір шашыңды табуым керек

Бомба мен есірткі сияқты, суретке үйретілген

Ол үшін мен түбіне түсіп, күнге шығамын

Қар еріп, иістер мені шатастыра бастады

Кешкі уақытта көліктер ормандағы аңдар сияқты оянады

Сізді тұрақта күтіп тұрғанда мұқият қарап отырыңыз

Мегаполисте күн сайын сипаттауға болмайтын нәрсені іздеу

Мен осы жүздерге және оның әрбір ізіне қараймын

Қаланың шалшықтарда бұрмаланған көрінісін қалай қалдырды

Қорқынышты тудырады, үміт береді және оны бірден алып тастайды

Өмір сатып алулар мен коммуналдық төлемдермен өлшенеді

Адамдар бұл орманнан тозығы жеткен саятшылықтарына қарай жүгіреді

Біздің кездесулер менің қала картасына айналады

Шіріген тістерімен күліп, қабылданбаған және қорланған

Жәбірленушіні қолға түсіре алмағандар, айырбастаушылар мен ломбардтар

Баяу саған қарай жылжып, өткенімді кірдей шайып

Уақытша резиденциялар мен осы асханалар желісі

Мен күнделікті арсыздықпен жүз рет ұсталдым,

Бірақ менің саған дейінгі оқиғам жай ғана жаттығу болды

Осы дұшпандық ортада хош иісті қалай жоғалтпауға болады?

Несие алған тауарлар сөмкелерін жыртады

Мен де асығыс керек нәрсені жинауым керек,

Бірақ саусақтарым сені иіскеп тұрғанша, мен бұл зерігуде ерімеймін

Сіздің күніңіздің басы менің соңғы мерзімім болады

Мен бұл жолдармен жүрдім, көзге көрінбейтін нәрсені күттім

Жүзімді сенің оянуыңның, күткен сәулелеріне бұрамын

Менің өлеңдерім иесіне ит әкелген олжадай

Пойыздай өзімді осы қаланың аяғының астына тастаймын

Мен итпін, көзқарас пен әмірге үміт жетеді

Өткізу бөлмесінде ұмытылған кітаптарыңызды сақтаңыз

Тек осы күнмен өмір сүріңіз немесе тамағыңызды тістеңіз