Облака - Мафик

Поднял голову вверх на повале зека,

Кучевые гребут в голубом облака,

Кто-то крикнул: даёшь перекур, бригадир,

Облепили костёр и по кругу чифир.

И пацан молодой вдруг сказал: обожди,

Нынче мне день рожденья, гуляй, мужики,

Вот курёха, конфеты, халва, колбаса,

Закурил и опять, посмотрел в небеса.

В добрый путь, в добрый час, облака-корабли,

Унесите печаль пацана от земли,

И братве передайте спасибо за грев.

Ну давай, будь здоров, — отвечал старый вор,

И травой- муравой зарядил беломор,

На-ка вот, залечи грусть-тоску на душе,

Сколько лет-то тебе?

Целых двадцать уже!

Ну так с Богом!

И лишним себя не грузи,

Знаю, батя, не бойся, не верь, не проси,

Но зачем так ломает весна на рывок?

Всё, что нажил отдам за свободы глоток!

Ол сотталушының кесілген жеріне басын көтеріп,

Көгілдір бұлттарда ескек есуде,

Біреу айқайлады: түтінге үзіліс беріңіз, бригадир,

Олар отты және шифирдің айналасын жауып тастады.

Ал жас бала кенет: күте тұрыңыз,

Бүгін менің туған күнім, серуендеңіздер, балалар,

Мұнда тауық еті, тәттілер, халва, шұжық,

Шылымын тұтатып, тағы да аспанға қарады.

Жақсы сапарда, жақсы сағатта, бұлттар-кемелер,

Баланың мұңын жерден ал,

Ал ағайындарға жылы лебіздеріңізге рахмет айтыңыздар.

Жүр, сау бол, - деп жауап берді қарт ұры,

Ал ақ теңіз құмырсқаға толы,

Келіңіз, жаныңыздағы қайғы-мұңды емдеңіз,

Сен қанша жастасың?

Қазірдің өзінде жиырма!

Жарайды, Құдаймен!

Және өзіңізге артық салмақ салмаңыз,

Білемін, әке, қорықпа, сенбе, сұрама,

Бірақ көктем неге осылай бұзылады?

Бір жұтым еркіндік үшін тапқанымды беремін!