Сторож - Лёд 9

я контужен осколочным из девяностых

один из немногих выживших как в сериале лост

с неактуальными наивными понятиями

когда неродные называют друг друга братьями

как данила багров могу вписаться в тему,

но борцы с системой сами стали системой

перебираю как чётки лица из прошлого

ладонь слюнявит щенок кем-то брошенный

из людей всё лучшее досуха выжали

закособочило души — но люди выжили

горемыки карасями по обочинам сохнут

всё равно сейчас или завтра сдохнуть

мажут уши мёдом я чувствую уксус

в улыбках пасечников собачий прикус

при любом урожае сторож будет кричать

в спину стой или буду стрелять

ну ка стой или буду стрелять

тоска ест моё сердце жадно чмокая

я пью с фотокарточками не чокаясь

деда моей бабки расстреляли на болоте

прадед в сорок третьем в землю лёг пехотой

потом одни страну великую заново строили

другие за колючкой ходили строем

опрокинули небо, а там такая свобода

скоро дожди опять потонет народу

васильковое небо в глазах мой сын

он смеётся у папы как ёж борода и усы

обезглавленной курицей сердце прыгает в пляс

когда я думаю что будет после нас

мажут уши мёдом я чувствую уксус

в улыбках пасечников собачий прикус

при любом урожае сторож будет кричать

в спину стой или буду стрелять

ну ка стой или буду стрелять

Тоқсаныншы жылдардағы снарядтар мені таң қалдырды

сериядағыдай аман қалған санаулы адамдардың бірі жоғалды

қатысы жоқ аңғал ұғымдармен

басқа ұлт өкілдері бірін-бірі ағайын десе

Данила Багров тақырыпқа қалай сәйкес келеді?

бірақ жүйемен күресушілердің өздері жүйеге айналды

Мен өткен жүздердің розарийіндей сұрыптаймын

біреу тастап кеткен пальмалық күшік

адамдардың ең жақсысын құрғақтыққа дейін сығып алды

жандар батып кетті - бірақ адамдар аман қалды

бақытсыз мөңке балығы жол жиегінде құрғақ

қазір немесе ертең өлу маңызды емес

олар құлақтарын балмен жағады, мен сірке суын сезінемін

омарташылардың күлкісінде ит тістеп алады

Кез келген егінмен күзетші айғайлайды

артта тұр, әйтпесе мен атамын

жарайды, тоқта, әйтпесе мен атамын

Сағыныш жүрегімді жейді ашкөздікпен

Мен стакандарды тықылдатпай фотосуреттермен ішемін

әжемнің атасы батпақта оққа ұшты

қырық үшінші жасында арғы атасы жаяу әскер болып жерге жатты

содан кейін әлдебір ұлы ел қайта құрылды

басқалары тікенекті артқа тастады

аспан төңкерілді, сондай еркіндік бар

көп ұзамай жаңбыр тағы да адамдарды суға батырады

ұлымның көзінде жүгері гүлі көк аспан

ол кірпі сақалы мен мұрты сияқты әкеге күледі

басы жоқ тауықтың жүрегі биге секіреді

бізден кейін не болатынын ойласам

олар құлақтарын балмен жағады, мен сірке суын сезінемін

омарташылардың күлкісінде ит тістеп алады

Кез келген егінмен күзетші айғайлайды

артта тұр, әйтпесе мен атамын

жарайды, тоқта, әйтпесе мен атамын