Волк - Lumen

Зря я бросил свою душу у порога —

Поиссохлась.

Измельчала.

Но не мог уже тащить такую ношу —

Всё царапалась, кричала.

А её пускай утащат ночью в лес злые волки, злые волки

Я её если надо ворочу.

Нет души, есть двустволка.

А душа по болотам поразбухла,

Ожила, пристрелялась,

Её cерый волк носил под серой шкурой,

И она мне не давалась…

А я волка прострелил навылет в грудь,

Но ведь душу-то свою не воротить, не вернуть…

Она в меня не лезет,

Она меня не хочет,

С жёлтыми глазами

Всё ждёт и зубы точит.

Душа моя чужая,

Обратно хочет в стаю,

И я бегу за нею,

Я волк, я это знаю…

Бекер босағаға жанымды тастадым -

Құрғап қалды.

Ұсақталған.

Бірақ мен бұдан былай мұндай жүкті көтере алмадым -

Ол тырнап, айқайлап жатты.

Ал оны түнде зұлым қасқырлар, зұлым қасқырлар орманға сүйреп апарсын

Қажет болса айналдырамын.

Жан жоқ, қос ауыз мылтық бар.

Батпақтар арқылы жан толды,

Өмір сүрді, атылды

Оның сұр қасқыры сұр терінің астында киінген,

Ал ол маған бермеді...

Мен қасқырды кеудеден атып тастадым,

Бірақ жаныңды қайтара алмайсың, қайта алмайсың...

Ол маған кірмейді

Ол мені қаламайды

Сары көздерімен

Барлығы күтіп, тістерін қайрайды.

Менің жаным жат

Ол қаптамаға оралғысы келеді,

Ал мен оның артынан жүгіремін

Мен қасқырмын, оны білемін...