Радуюсь - Лицей

Радуюсь, ещё осталось много

Впереди счастливых, долгих лет.

Солнцем освещённая дорога

И в конце дороги яркий свет.

И пускай порой пустым обманом

Тешится мятежная душа.

Ищет путь на ощупь, чуть дыша,

И сомненьем сотканных туманов.

Может быть однажды забреду

В темноте на огонёк случайный,

Отведу нечаянно беду,

Невзначай обрадую в печали.

От ненастных дней своих вдали,

От любви очнувшись, как от боли,

Сердце встрепенётся, и на волю

Вырвется из будничной петли.

И опять рассвет, и снова в путь,

Ранним утром под ноги не глядя,

Оглянусь потом, когда-нибудь,

А пока с собой не в силах сладить.

Без оглядки вдаль уводит след,

Пройдено пока ещё немного,

Солнцем освещённая дорога,

И в конце дороги яркий свет.

Солнцем освещённая дорога,

И в конце дороги яркий свет.

Яркий свет…

На начало

Ветер

Ветер зовёт торопливой походкой

За горизонты гранью нечёткой,

Волосы треплет, как давний знакомый,

Водит-уводит всё дальше от дома.

Солнце, зашторив, спросит у неба:

«Что за просторы, там, где я не был?»

И не дождавшись скоро ответа,

Вновь улетает странствовать где-то.

Словно забытая тайна в небе блеснёт,

И за спиной догорает,

Голосом чистым поёт,

Облаком тает.

Как неприкаянный ветер будем летать,

Солнечными небесами,

Что пожелаем узнать,

Знаем мы сами.

А помнишь просторы где вместе летали?

Дальние долы, вольные дали.

Ветер небесный, он не обманет,

Снова напомнит, снова поманит.

Словно забытая тайна в небе блеснёт,

И за спиной догорает,

Голосом чистым поёт,

Облаком тает.

Как неприкаянный ветер будем летать,

Солнечными небесами,

Что пожелаем узнать,

Знаем мы сами.

Словно забытая тайна…

Мен әлі көп нәрсе қалғанына қуаныштымын

Бақытты, ұзақ жылдар алда.

күн сәулесі түскен жол

Ал жолдың соңында жарқыраған жарық бар.

Ал кейде бос өтірік болсын

Бүлікшіл жан өзін-өзі күлдіреді.

Қол тигізудің жолын іздеп, аздап дем алып,

Және тоқылған тұмандардың күмәні.

Бір күні мен де адасып кетермін

Қараңғыда, кездейсоқ жарықта,

Мен ойланбастан қиындықты алып тастаймын,

Мен кездейсоқ қайғыға қуанамын.

Жаңбырлы күндерінен,

Сүйіспеншіліктен ояну, ауырсыну сияқты,

Жүрегі дірілдейді, қаласа

Күнделікті циклден шығады.

Тағы да таң, тағы да жолда,

Таңертең аяғының астына қарамай,

Бір кезде артыма қараймын

Бұл арада мен өзімді жеңе алмаймын.

Артқа қарамай, із салады алысқа,

Біраз уақыт өтті,

күн сәулесі түсетін жол,

Ал жолдың соңында жарқыраған жарық бар.

күн сәулесі түсетін жол,

Ал жолдың соңында жарқыраған жарық бар.

Ашық жарық…

Жоғарыға оралу

Жел

Жел асығыс жүріспен шақырады

Бұлдыр сызықтың көкжиектерінен тыс,

Ескі дос сияқты шаштары бұрқырап,

Жетекші - үйден әрі қарай жетелейді.

Күн пердесін жауып, аспаннан сұрайды:

«Мен болмаған жерлер қандай?

Жақында жауап күтпестен,

Қайтадан бір жерге қыдыруға ұшады.

Ұмытылған сыр көкте жарқырап тұрғандай,

Ал оның артында жанып кетеді,

Таза дауыспен ән айтады

Бұлт еріп барады.

Тынымсыз жел сияқты біз ұшамыз,

шуақты аспан,

Біз не білгіміз келеді

Біз өзімізді білеміз.

Бірге ұшқан кеңістіктер есіңізде ме?

Алыс аңғарлар, бос қашықтық.

Аспан жел алдамайды,

Қайтадан еске сал, қайта шақыр.

Ұмытылған сыр көкте жарқырап тұрғандай,

Ал оның артында жанып кетеді,

Таза дауыспен ән айтады

Бұлт еріп барады.

Тынымсыз жел сияқты біз ұшамыз,

шуақты аспан,

Біз не білгіміз келеді

Біз өзімізді білеміз.

Ұмытылған құпия сияқты...