Эпос - LeTai

Серые тучи сгущаются, мглой покрывая верхушку Олимпа

В Афинах невинные люди вином упивались, слушая древние мифы

Где нимфы там хитро так тайны таили, внимая спор Зевса с Аидом

Это было задолго до римлян, задолго до посланий к коринфянам

«Брат!

Ты предал меня

И не доверял, и не дал и дня

Чтобы мог поменять и ведать с тобою,

Но в недры сослали, в бедах виня!»

Зевс всё понимал, но так уж сплелись судьбоносные сети:

«Прости нас, Аид, но не может быть богом живых тот, кто царь смерти»

«Ах так?

Я не поленюсь тут

Не могу велить всем?

Тогда испепелю всё!

Не могу смириться, напиться бы кровью

Увидеть их лица, сотру всё из принципа!

Будет вечная ночь!

(А!) Не прощу я лукавства

Хотел с Посейдоном ты править вдвоем?

Так с возмездным огнем я сожгу твоё царство!»

Так начиналась история

Сказаний о Древней Греции

Небесные воины

Сошлись в этой бойне с армией бесов

Если бы пели бы песни храбрые сердцем

То жили бы счастливо

Кому же молиться: Гефесту, Аресу?

Ведь эта война и сейчас идёт

И так изо дня в день тысячи лет

В летах человечества ищем ответ

Витать в облаках нам некогда, ведь

Навек на нас высечен гнев

Там видели вспышки, побоища

Как идолы пыщат чудовищно

Как скопища воинов, толпы и полчища

Бродят армадой, покой ища

Наполнились кровью все реки до верха

И ветром несло дым до неба

Гневно кипело и пенилось море

И пали под пеплом Спарта и Пелла

Афина молила отца

Глядя, как всё сокрушается в бездне

Ведь преданья гласят

Что рождён был мир в хаосе — в хаосе он и исчезнет

«Так и быть, я подарю вам рай, но собирать и помнить вы будете легенды

О том, сколько перебили их, и перемирие с братом заключил я ради смертных,

Но оставлю наказ, — люди слушали Зевса, к небу прильнув, —

Чтобы усвоили цену вы жизни, я напоследок дарю вам войну»

И так на года и на века

Нам бога предрекли погибать, как Икар

И река донесет до великих даров

Куда переправит Харон,

А те, кто остались, пусть помнят о смерти, как были дома сожжены

И славят ушедших, что душу Аиду отдали во имя живых

Сұр бұлттар қалыңдап, Олимп тауының басын тұман басып тұр

Афинада бейкүнә адамдар көне мифтерді тыңдап отырып, шарапқа мас болды

Нимфалар Зевс пен Гадес арасындағы дауды тыңдап, құпияларды жасырған

Бұл римдіктерден көп бұрын, коринфтіктерге хаттардан көп бұрын болды

«Бауырым!

Сен маған опасыздық жасадың

Және сенбеді және бір күн бермеді

Мен сенімен өзгеріп, білуім үшін,

Бірақ олар қиыншылықтар үшін оларды кінәлап, ішекке жер аударылды!

Зевс бәрін түсінді, бірақ тағдырлы желілер бір-бірімен байланысты болды:

«Бізді кешір, Адес, бірақ өлім патшасы тірілердің құдайы бола алмайды».

«Солай ма?

Мен мұнда жалқау болмаймын

Барлығына айта алмайсыз ба?

Сонда мен бәрін өртеп жіберемін!

Шыдай алмаймын, қан ішер едім

Олардың жүздерін қараңыз, принципсіз бәрін өшіріңіз!

Мәңгілік түн болады!

(Аһ!) Мен алдауды кешірмеймін

Посейдонмен бірге билік жүргізгіңіз келді ме?

Осылайша жазалау отымен сенің патшалығыңды өртеп жіберемін!».

Әңгіме осылай басталды

Ежелгі Грецияның ертегілері

Көктегі жауынгерлер

Бұл қырғында жындар әскерімен келіскен

Қайсар жүректің әндерін шырқаса

Сонда олар бақытты өмір сүретін еді

Кімге дұға ету керек: Гефест, Арес?

Өйткені, бұл соғыс әлі де жалғасуда

Осылайша мыңдаған жылдар бойы күннен күнге

Адамзат жылдарында біз жауап іздейміз

Бұлттарда қалықтауға уақыт жоқ, өйткені

Ашу біздің бойымызда мәңгілікке сақталады

Олар індеттерді, шайқастарды көрді

Пұттар қалай айқайлайды

Жауынгерлердің, қалың қауымның, ордалардың жиыны сияқты

Олар тыныштық іздеп армада жүреді

Барлық өзендер басына дейін қанға толды

Ал жел түтінді аспанға көтерді

Теңіз ашулы қайнап, көбіктенді

Спарта мен Пелла күлінің астында қалды

Афина әкесіне дұға етті

Бәрінің тұңғиықта құлағанын көру

Өйткені, аңыздар айтады

Дүние хаоста туды - хаоста ол жойылады

«Олай болса, мен саған жұмақ сыйлаймын, бірақ сен аңыздарды жинап, есте сақтайсың

Олардың қаншасы өлтірілгені туралы, мен өлім үшін ағаммен бітімге келдім,

Бірақ мен бұйрықты қалдырамын, - адамдар аспанға жабысып Зевсті тыңдады, -

Өмірдің бағасын білу үшін мен саған соғыс беремін»

Осылайша жылдар мен ғасырлар бойы

Құдай бізді Икар сияқты өлетінімізді болжады

Ал өзен үлкен сыйлықтар әкеледі

Харон қайда жібереді?

Ал қалғандар өлімді, үйлердің қалай өртенгенін еске алсын

Олар өлгендерді тірілер атынан Аидқа жанын берді деп мадақтайды