Сулико - Леонид Утёсов

Сулико

Я могилу милой искал,

Но ее найти не легко.

Долго я томился и страдал.

Где же ты, моя Сулико?

Розу по пути встретил я

В поисках уйдя далеко.

«Роза, пожалей, утешь меня,

Нет ли у тебя Сулико.»

Роза, наклонившись слегка,

Свой бутон раскрыв широко,

Тихо прошептала мне тогда:

«Не найти тебе Сулико.»

Среди роз душистых, в тени

Звонко песни пел соловей.

Я у соловья тогда спросил,

Сулико где он утаил.

Соловейко вдруг замолчал,

Розу клювом тронул легко:

«Ты нашел, что ищешь», он сказал,

«Вечным сном здесь спит Сулико.»

Сулико

Қымбат қабірді іздедім,

Бірақ оны табу оңай емес.

Ұзақ уақыт бойы мен азап шектім.

Қайдасың, менің Сулико?

Жолда мен раушан гүлін кездестірдім

Іздеуде, алысқа кетті.

«Роза, аяшы, мені жұбат,

Сізде Сулико бар ма?

Роза, сәл еңкейіп

Бүршіктерін кең ашып,

Ол маған ақырын сыбырлады:

— Сіз Суликоны таба алмайсыз.

Хош иісті раушан гүлдерінің арасында, көлеңкеде

Бұлбұл дауыстап ән салды.

Сонда мен бұлбұлдан сұрадым:

Сулико қайда тығылды.

Соловейко кенет үнсіз қалды,

Ол раушанға тұмсығымен оңай қолын тигізді:

«Іздегеніңді таптың», – деді.

«Сулико осында мәңгі ұйықтайды».