Прощальная комсомольская - Леонид Утёсов

Дан приказ: ему — на запад,

Ей — в другую сторону…

Уходили комсомольцы

На гражданскую войну.

Уходили, расставались,

Покидая тихий край.

«Ты мне что-нибудь, родная,

На прощанье пожелай».

И родная отвечала:

«Я желаю всей душой, —

Если смерти — то мгновенной,

Если раны — небольшой.

А всего сильней желаю

Я тебе, товарищ мой,

Чтоб со скорою победой

Возвратился ты домой".

Он пожал подруге руку,

Глянул в девичьё лицо:

«А ещё тебя прошу я —

Напиши мне письмецо».

«Но куда же напишу я?

Как я твой узнаю путь?" —

«Всё равно, — сказал он тихо, —

Напиши… куда-нибудь!»

Дан приказ: ему — на запад,

Ей — в другую сторону…

Уходили комсомольцы

На гражданскую войну.

Бұйрық берілді: оған - батысқа,

Ол екінші жағында ...

Комсомол мүшелері кетіп қалды

Азамат соғысына.

Олар кетті, қоштасты

Тыныштықты қалдыру.

«Сен маған бір нәрсесің бе, қымбаттым,

Қош болыңыз».

Ал туған жері былай деп жауап берді:

«Мен шын жүректен тілеймін, -

Өлім лезде болса,

Егер жаралар кішкентай болса.

Ал мен саған ең көп тілеймін

Мен сен үшін, жолдасым,

Осылайша тез жеңіспен

Сен үйге қайттың».

Ол досының қолын қысты,

Қыздың бетіне қарап:

«Мен де сенен сұраймын...

Маған хат жазыңыз».

«Бірақ мен қайда жазамын?

Мен сенің жолыңды қайдан білейін?»

— Бәрібір,— деді ол үнсіз,—

Жазыңыз... бір жерге!»

Бұйрық берілді: оған - батысқа,

Ол екінші жағында ...

Комсомол мүшелері кетіп қалды

Азамат соғысына.