Песня о ротном запевале - Леонид Утёсов

Мой друг, мой товарищ хороший,

Ещё мы душою крепки,

Но время седою порошей

Мои заметает виски.

Ну что ж, от тебя я не скрою,

Лишь стоит немного взгрустнуть,

Как тотчас встаёт предо мною

Наш трудный, но радостный путь.

Нам с песней цель ясней видна,

С ней легче спорится работа.

Ведь песня людям так нужна,

Как птице крылья для полёта.

Я счастье знавал и тревогу,

Шагая с друзьями в ряду.

И с песней я начал дорогу,

И с песней по жизни иду.

-= =-

Как ротный простой запевала,

Я шёл с ней сквозь ветер и дым,

А голоса коль не хватало,

Я пел её сердцем своим.

Я песне отдал всё сполна.

В ней жизнь моя, моя забота,

Ведь песня людям так нужна,

Как птице крылья для полёта!

Досым, досым жақсы,

Біз әлі де рухымыз күшті,

Бірақ уақыт сұр шаш

Менің виски сыпырды.

Жарайды, мен сенен жасырмаймын

Бұл аздап мұңды қажет етеді

Менің алдымда көтерілген бойда

Біздің қиын, бірақ қуанышты жолымыз.

Әнмен біз мақсатты анық көреміз,

Оның жұмысымен дауласу оңайырақ.

Өйткені, халыққа ән керек,

Құстың ұшатын қанаты сияқты.

Мен бақыт пен уайымды білдім,

Достармен қатарда серуендеу.

Әнмен жолды бастадым,

Ал мен өмірді әнмен өткіземін.

-==-

Қарапайым рота командирі сияқты ол ән айтты,

Мен онымен жел мен түтін арқылы жүрдім,

Ал егер дауыс жеткіліксіз болса,

Мен оны жүрегіммен айттым.

Әнге бәрін бердім.

Бұл менің өмірім, менің уайымым,

Өйткені, халыққа ән керек,

Құстың ұшатын қанаты сияқты!