Песня американского безработного - Леонид Утёсов

Ветер холодный морозит меня,

Руки больные дрожат,

Пищи и крова я не видел три дня

И не греет меня мой смешной наряд.

Слышу я окрик модных дам-зевак:

«Что ты стоишь на пути?!

Ну, дай нам пройти!

Эй ты, чудак!»

Я для Вас гнул спину с детских лет,

Я надсаживал грудь.

Кончилась работа — хлеба нет.

«Дайте мне хоть что-нибудь!»

Через реки, горы и моря

Я прокладывал путь.

В будущее счастье верил я.

«Дайте ж мне хоть что-нибудь!»

Я страдал за вас в смертельном бою,

Газ ядовитый жёг глаза.

Я на танки лез в пешем строю.

Родине честь и краса!

Вы мне говорили: «Терпи, солдат!

Храбрым воином будь!»

Вы ж мне говорили, что я ваш брат.

«Так дайте ж мне хоть что-нибудь!

Дайте мне хоть что-нбудь!»

Салқын жел мені тоңдырады

Ауру қолдар дірілдейді

Үш күннен бері тамақ пен баспана көрмедім

Ал менің күлкілі киімім мені жылытпайды.

Мен сәнқойлардың айқайын естимін:

«Сен не үшін кедергі болып тұрсың?!

Қане, өтейік!

Эй, сен оғаш!"

Кішкентай кезімнен сен үшін арқамды қайырдым,

Мен кеудемді отырғыздым.

Жұмыс бітті - нан жоқ.

«Маған бірдеңе беріңіз!»

Өзендер, таулар және теңіздер арқылы

Мен жол салдым.

Мен болашақ бақытыма сендім.

«Маған бірдеңе беріңіз!»

Ажал шайқасында сен үшін азап шектім,

Улы газ көзімді күйдіріп жіберді.

Мен танктерге жаяу шықтым.

Туған жердің абыройы мен сұлулығы!

Сіз маған: «Сабыр ет, солдат!

Ержүрек жауынгер бол!»

Сен маған ағаңмын деп айттың.

«Ендеше маған бірдеңе беріңіз!

Маған бірдеңе беріңіз!»