Монтаниана - Старый скрипач - Леонид Утёсов

Старый скрипач переулком бредёт,

Рядом с ним пёс его верный идёт.

С завистью смотрит старик сквозь очки,

Как пёс перепрыгивает ручейки.

Струйки с футляра стекают журча,

Струйки бегут по спине скрипача.

И он от холода трепеща,

Закутался в рваные складки плаща.

В тумане не зги, не видно, хоть плачь.

К мосту Искусств подходит скрипач.

Он шепчет:"Пели мы тут вдвоём,

Но дай нам и с петь-ка на ложе твоём."

И добрая ночь наклоняясь над ним

Его прикрывает плащом своим.

Старый скрипач идёт на покой,

По скользким ступенькам над сонной рекой.

Не знает он счастья, не ведал любви,

Хоть людям поют они песни свои.

Влюблённые слушают пенье смычка,

Друг друга плечом касаясь слегка.

И вспомнив свои золотые деньки,

Быть может тихонько всплакнут старики.

Старый скрипач в тумане густом,

Прижавшись к собаке, уснул под мостом.

Все скрипки ночей убаюкав его,

Играют теперь для него одного.

«Но вы, что проходите мимо сейчас,

Идите тихонько, ведь поздний час.»

Старый скрипач уснул над рекой,

Прижавшись к собаке, к щеке щекой.

В мир светлых видений ушёл старик,

А в сердце усталом звезда горит.

Ескі скрипкашы аллеяда жүреді,

Қасында оның адал иті.

Қарт көзілдірігінен қызғанышпен қарайды,

Ағыстардан секірген ит сияқты.

Істің ағындары күңкілдеп ағып жатыр,

Скрипкашының арқасынан ағыс ағып жатыр.

Ол суықтан дірілдейді,

Ол плащының жыртық қатпарларына оранып қалды.

Тұманда, күйме, көрмейсің, тіпті жыла.

Скрипкашы Понт дес Артқа жақындайды.

Ол сыбырлайды: «Біз мұнда бірге ән айттық,

Бірақ біз де сенің төсегіңде ән айтайық».

Оның үстіне еңкейіп қайырлы түн

Ол оны шапанымен жауып тастайды.

Қарт скрипкашы демалуға кетеді,

Ұйқысы бар өзеннің үстіндегі тайғақ баспалдақта.

Бақытты білмеді, махаббатты білмеді,

Халық әндерін шырқаса да.

Ғашықтар садақтың әнін тыңдайды,

Иық бір-біріне жеңіл тиіп тұр.

Алтын күндерімді еске алып,

Қарттар ақырын жылайтын шығар.

Қалың тұманда қарт скрипкашы,

Итке жабысып көпірдің астында ұйықтап қалды.

Түндердің барлық скрипкалары оны тыныштандырды,

Қазір ол үшін жалғыз ойнаңыз.

«Бірақ қазір өтіп бара жатқан сен,

Тыныш жүріңіз, кеш батты».

Қарт скрипкашы өзеннің үстінде ұйықтап қалды,

Итке жабысып, щекпен бетке.

Қария жарқын көріністер әлеміне барды,

Ал шаршаған жүректе жұлдыз жанады.