Коса - Леонид Утёсов

По дороге пыльной, что легла под уклон,

Шёл широкой рысью наш лихой эскадрон.

Видим, у дороги девка-краса,

Чудо — коса, море — глаза,

Улыбнулася улыбкой простой,

Нам помахав рукой.

И сказал тогда с улыбкой наш капитан:

«Оглянитесь-ка, за нами пыль да туман,

А стояла там ведь девка-краса,

Чудо — коса, море — глаза,

Увидала, что герой на коне

И улыбнулась мне».

Все слыхали, все скакали, каждый молчал.

Вдруг с весёлым смехом лейтенант наш сказал:

«Очень радостно, что девка-краса,

Чудо — коса, море — глаза,

Увидала, что орёл на коне

И улыбнулась мне».

Все слыхали, все смеялись, я промолчал.

Ехал тихий, ехал гордый, ехал и знал,

Знал уверенно, что девка-краса,

Чудо — коса, море — глаза,

Увидала, что казак на коне

И улыбнулась мне.

По дороге пыльной, что легла под уклон,

Уходил широкой рысью наш эскадрон.

А вдали осталась девка-краса,

Чудо — коса, море — глаза,

Улыбнулася улыбкой простой,

Нам помахав рукой.

Төмен қарай жатқан шаңды жолда,

Біздің жүйрік эскадрилья кең жолмен келе жатты.

Жолда әдемі қызды көреміз,

Ғажайып - орақ, теңіз - көз,

Қарапайым күлімсіреп күлді,

Бізге қол бұлғап.

Сонда капитанымыз жымиып:

«Айналаңа қарашы, артымызда шаң мен тұман жатыр,

Сол жерде бір сұлу қыз тұрды,

Ғажайып - орақ, теңіз - көз,

Қарасам, батыр ат үстінде екен

Және ол маған күлді».

Барлығы естіді, бәрі секірді, бәрі үнсіз қалды.

Кенет лейтенантымыз жайдары күліп:

«Қыздың әдемі болғаны өте қуанышты,

Ғажайып - орақ, теңіз - көз,

Ат үстінде қыран құсты көрдім

Және ол маған күлді».

Барлығы естіді, бәрі күлді, мен ештеңе айтпадым.

Тыныш міндім, мақтандым, міндім, білдім

Мен қыздың сұлу екенін анық білдім,

Ғажайып - орақ, теңіз - көз,

Қарасам, казак ат үстінде екен

Және маған күлді.

Төмен қарай жатқан шаңды жолда,

Біздің эскадрилья кең жолмен кетіп бара жатты.

Ал алыста бір сұлу қыз болды,

Ғажайып - орақ, теңіз - көз,

Қарапайым күлімсіреп күлді,

Бізге қол бұлғап.