Бомбардировщики II - Леонид Утёсов

Был озабочен очень

воздушный наш народ:

К нам не вернулся ночью

с бомбежки самолет.

Радисты скребли в эфире,

волну найдя едва,

И вот без пяти четыре

услышали слова:

«Мы летим, ковыляя во мгле,

Мы ползем на последнем крыле.

Бак пробит, хвост горит и машина летит

На честном слове и на одном крыле…»

Қатты уайымдады

біздің адамдарымыз:

Түнде бізге қайтып келмеді

бомбалаушы ұшақтан.

Радио операторлары эфирде қырылды,

толқынды әрең табады

Ал қазір бес-төрт болды

сөздерді естіді:

«Біз тұманда ұшамыз,

Біз соңғы қанатпен жорғалаймыз.

Резервуар тесіліп, құйрығы жанып, машина ұшады

Шартты түрде және бір қанатында…”