Крылья - Лавика

Безнадежный крик печали проплывет в тишине,

Рисуя контур одиноких сердец.

Глаза закрывали и медленно падали,

Не замечали лиц в толпе.

Не в силах больше вглубь твоей души стучаться,

Не в силах прощать, не в силах жалеть,

И если невозможно мне с тобой остаться, —

Остается лететь.

Припев:

Расправить гордые крылья и лететь за облака.

Не ждать полночного звонка, твое молчание в одно дыхание.

Расправлю гордые крылья, оставляя образ твой в холодной комнате пустой,

Зачем слова, которым нету оправдания?

Ты не ты, и я не я.

Догорая, тают звезды, как надежды мои,

В твое зашторенное бьются окно.

Искала глазами, несмелыми знаками,

Сказать хотела только одно.

Не в силах больше видеть безразличий ноты,

Не в силах кричать, любить и жалеть,

И если для души моей неясно, кто ты, —

Остается лететь.

Припев:

Расправить гордые крылья и лететь за облака.

Не ждать полночного звонка, твое молчание в одно дыхание.

Расправлю гордые крылья, оставляя образ твой в холодной комнате пустой,

Зачем слова, которым нету оправдания?

Ты не ты, и я не я.

Расправить гордые крылья и лететь за облака.

Не ждать полночного звонка, твое молчание в одно дыхание.

Расправлю гордые крылья, оставляя образ твой в холодной комнате пустой,

Зачем слова, которым нету оправдания?

Ты не ты, и я не я.

А мне бы сны твои до весны пересмотреть.

Прошу, ответь, зачем любовь меняешь на боль.

Зачем мне искать тебя, чтобы вновь улететь?

Расправить крылья мне не позволь.

Үмітсіз мұң үнсіз қалқып шығады

Жалғыз жүректердің сұлбасын салу.

Көздер жұмылып, баяу құлады,

Олар жиналғандардың арасынан жүздерді байқамады.

Енді сенің жан дүниеңді тереңдете алмаймын,

Кешіре алмау, өкіне алмау,

Ал егер сенімен қалуым мүмкін болмаса, -

Ұшу қалды.

Хор:

Мақтаншақ қанатыңды жайып, бұлттардан асып ұш.

Түн ортасы қоңырауды күтпе, сенің тыныштығың бір демде.

Бос салқын бөлмеде бейнеңді қалдырып, мақтаныш қанатымды жайып жіберемін.

Неліктен дәлелсіз сөздер?

Сен сен емессің, мен де мен емеспін.

Жанып, жұлдыздар ериді, менің үмітім сияқты,

Перделенген терезең соғып тұр.

Көзбен іздеді, қорқақ белгілермен,

Мен бір ғана нәрсені айтқым келді.

Енді немқұрайлылық жазбаларын көре алмаймын,

Айқайлауға, сүйуге және өкінуге,

Ал сенің кім екенің маған түсініксіз болса, -

Ұшу қалды.

Хор:

Мақтаншақ қанатыңды жайып, бұлттардан асып ұш.

Түн ортасы қоңырауды күтпе, сенің тыныштығың бір демде.

Бос салқын бөлмеде бейнеңді қалдырып, мақтаныш қанатымды жайып жіберемін.

Неліктен дәлелсіз сөздер?

Сен сен емессің, мен де мен емеспін.

Мақтаншақ қанатыңды жайып, бұлттардан асып ұш.

Түн ортасы қоңырауды күтпе, сенің тыныштығың бір демде.

Бос салқын бөлмеде бейнеңді қалдырып, мақтаныш қанатымды жайып жіберемін.

Неліктен дәлелсіз сөздер?

Сен сен емессің, мен де мен емеспін.

Ал мен көктемге дейінгі армандарыңызға шолу жасағым келеді.

Айтыңызшы, неге махаббатты ауыртпалықпен алмастырасыз.

Неге мен сені қайтадан ұшып кету үшін іздеуім керек?

Қанатымды жаюыма жол берме.