Cárceles Caseras - La Habitacion Roja

Cárceles caseras

Viven sobre las cabezas

Borracheras de esperanza

Lágrimas que nada arreglan

Y el sol que sigue sin aparecer

Se olvidó de esta parte de la Tierra

Las pupilas devastadas

El cielo las recompondrá

Los sobornos, las miradas

Y dejar de lamentarnos

Por todo lo que dijimos de más

Todo lo que no dijimos

Ahora mismo echo de menos

Echarte, echarte de menos

Inviernos tibios, los bares de siempre

Cenizas de buenos momentos

Tal vez sea mejor callar

Y esperar la primavera

Haremos una bandera

Con el blanco que nos queda

Tal vez de la nieve que vimos caer

De la espuma del mar que dejamos atrás

Ahora mismo echo de menos

Echarte, echarte de menos

Inviernos tibios, los bares de siempre

Cenizas de buenos momentos

Y no queda leña para echar al fuego

Y el frío no perdona

Y tus silencios de hielo

Tampoco

үй түрмелер

Олар бастарынан жоғары тұрады

мас үміт

Ештеңені түзетпейтін көз жас

Ал әлі көрінбейтін күн

Жердің бұл бөлігін ұмытып кеттім

қираған оқушылар

Аспан оларды жөндейді

Пара, сыртқы түрі

Және шағымдануды доғар

Біз тым көп айттық

Біз айтпағанның бәрі

дәл қазір сағындым

сені сағындым, сағындым

Жылы қыс, кәдімгі барлар

Жақсы күндердің күлі

Мүмкін үндемеген дұрыс шығар

және көктемді күтіңіз

ту жасаймыз

Бізде қалған ақпен

Мүмкін біз қардан құлағанын көрдік

Артымызда қалдырған теңіз көбігінен

дәл қазір сағындым

сені сағындым, сағындым

Жылы қыс, кәдімгі барлар

Жақсы күндердің күлі

Ал отқа тастайтын ағаш қалмады

Ал суық кешірмейді

Ал сенің мұздай үнсіздіктерің

Немесе