Miracle? - Kristoff Krane

She sits down on the sofa

Opens up an old photo album filled with pictures and post cards.

Sent from Fred in world war two

The tears rush down her head with no where to run to.

Her grandson tugs her arm and asks her

«Grandma what’s wrong what happened to grandpa?»

The thump in her throat still wont move

And the river between her eyes starts to flow faster.

Fifteen when they met in a small town

On the outskirts of a city that was worn down.

She recalls climbing up that hill

To catch a glimpse of the world from an outside perspective.

Fred always said that he would love to teach her how to fly

But he was scared to death of what her dad would do if she died

So he held her and never let go

And they fell deep in love with each other.

Life is but a miracle

All you know is fading slow

You never know just what you have

Until it’s gone over the rainbow.

He’ll get better, yes he will.

He’ll get better if he’s loved.

She remembers the first time

He forgot who she was.

Ten hours a day at the nursing home

Fred laid in bed stayed

Fed through tubes while she would read him poems

He always told her courage is to face your fears

Even though he hadn’t recognized her aging face for years

She didn’t give in though

She knew that even though he had a hole in his brain

It wasn’t safe for him to stay alone

And every day she noticed all the roses in the vase withering away

And hoped and prayed that they would maybe grow.

Life is but a miracle

All you know is fading slow

You never know just what you have

Until it’s gone over the rainbow.

He’ll get better, yes he will.

He’ll get better if he’s loved.

She remembers the first time

He forgot who she was.

And as her grandson looked up at her

she couldn’t help to ignore her daughter and son in law

In the other room arguing about

Something that didn’t matter

She told him both not to move and picked up her husbands glasses

«Try them on.»

She said.

She said

«Why?»

«Because Id like to share with you how your father liked to look at life.»

Her daughter stubborn and sad held the glasses in her hand

So she sat them all down on the couch and this is what she said:

«Your father probably would have liked for me to tell you that the night that

you were born

Was the night that he put down the bottle

If you ever get in a fight with someone you love

Know that if they died before apology you wouldn’t live to see tomorrow

Never know whats gonna come

So when it goes it goes it’s hard to cope

Never run from what you know controls emotional reactions

When you take your anger out on someone else

It’s only an escape from looking inside of yourself and taking them for granted.

Life is but a miracle

All you know is fading slow

You never know just what you have

Until it’s gone over the rainbow.

He’ll get better, yes he will.

He’ll get better if he’s loved.

She remembers the first time

He forgot who she was.

Ол диванға отырады

Суреттер мен ашық хаттармен толтырылған ескі фото альбомды  ашады.

Екінші дүниежүзілік соғыста Фредтен жіберілген

Көз жасы оның басынан төмен ағып жатыр, қашар қайда болмайды.

Немересі оның қолын тартып, сұрайды

«Әже, не болды, атаға не болды?»

Оның тамағындағы соққы әлі қозғалмайды

Ал оның көздерінің арасындағы өзен тез ағып жатыр.

Олар шағын қалада кездескен кезде он бес

Тозығы жеткен қаланың шетінде.

Ол төбеге шыққанын есіне алды

Әлемді сыртқы көзқарас көзқарас  байлау  үшін 

Фред әрқашан оған ұшуды үйреткісі келетінін айтатын

Бірақ ол әкесі өлсе, не істер еді деп өле-өлгенше қорықты

Сондықтан ол оны ұстап                                                                                             еш | | |

Олар бір-біріне қатты ғашық болды.

Өмір - бұл ғажайып

Бар болғаны баяу өшетінін білесіз

Сізде не бар екенін ешқашан білмейсіз

Ол кемпірқосақтың үстінен өтіп кеткенше.

Ол жақсарады, иә.

Ол жақсы көретін болса, жақсарады.

Ол бірінші рет есіне алады

Ол оның кім екенін ұмытты.

Қарттар үйінде күніне он сағат

Фред төсекке жатып қалды

Ол оған өлеңдер оқып жатқанда, түтіктер арқылы тамақтанды

Ол әрқашан батылдық сіздің қорқынышыңызбен күресу екенін айтты

Жылдар бойы оның қартайған түрін танымаса да

Ол көнбеді

Оның миында тесік болса да, ол мұны білді

Оның жалғыз қалуы қауіпсіз болды

Ол күн сайын вазадағы барлық раушан гүлдерінің солып жатқанын байқады

Және олар өсетін шығар деп үміттеніп, дұға етті.

Өмір - бұл ғажайып

Бар болғаны баяу өшетінін білесіз

Сізде не бар екенін ешқашан білмейсіз

Ол кемпірқосақтың үстінен өтіп кеткенше.

Ол жақсарады, иә.

Ол жақсы көретін болса, жақсарады.

Ол бірінші рет есіне алады

Ол оның кім екенін ұмытты.

Немересі оған қарады

ол қызы мен қайын жұртын елеусіз қалдыра алмады

Басқа бөлмеде дауласып жатыр

Маңызды емес нәрсе

Ол оған қозғалмауды айтып, күйеуінің көзілдірігін алды

«Оларды қолданып көріңіз.»

Ол айтты.

Ол айтты

«Неге?»

«Себебі әкеңіздің өмірге деген көзқарасы туралы бөліскім келеді.»

Қызы қыңыр әрі мұңайып көзілдірікті қолына ұстады

Сөйтіп, ол олардың барлығын диванға отырғызды да, ол былай деді:

«Әкең сол түні саған айтқанымды ұнататын шығар

сен дүниеге келдің

Ол бөтелкені қойған түн болды

Сүйікті адамыңызбен ұрысып қалсаңыз

Олар кешірім сұрамай тұрып өлсе, ертеңгі күнге дейін өмір сүрмейтінін біліңіз

Не болатынын ешқашан білмейсіз

Сондықтан ол жүргенде, оны жеңу қиын

Эмоционалдық реакцияларды басқаратынын білетін нәрседен ешқашан қашпаңыз

Ашуыңызды  басқа біреуден шығарған кезде

Бұл тек өз ішіңізге үңіліп, оларды әдеттегідей қабылдаудан құтылу.

Өмір - бұл ғажайып

Бар болғаны баяу өшетінін білесіз

Сізде не бар екенін ешқашан білмейсіз

Ол кемпірқосақтың үстінен өтіп кеткенше.

Ол жақсарады, иә.

Ол жақсы көретін болса, жақсарады.

Ол бірінші рет есіне алады

Ол оның кім екенін ұмытты.