Tuonelan koivut - Kotiteollisuus

Hukun tämän tien tyhjyyteen

keskelle korkeiden talojen

jotka kohoavat taivaisiin

koteina Jumalan kuvien

jotka joivat nuoruuden lähteestä

jotka rakensivat onnelan

mut eivät löytäneet ihmistä sieltä

löysivät pitkän, piinallisen kuoleman

Vierii kyynel, vierii toinen, vierii

silmistä vesi veden jälkeen

rinnoilta helmoille, helmoilta

joeksi ja joesta järveen

järvi syvä kuin synkin suru on musta kuin yötaivas pimeä

Tuonelan koivut, lehdettömät

kuiskivat meidän kahden nimeä

Tuntematonta maisemaa kuljen

teen matkaa toivoen

väsyneenä jään lepäämään

katveeseen Tuonelan koivujen

Sanoisit jotain, tekisit jotain

jotta herätä saisin

jotta Tuonen teiltä, sen vainioilta

saisin elämäni takaisin

Мен бұл жолдың бос жеріне батып кетем

зәулім үйлердің ортасында

аспанға көтерілетін

Құдайдың бейнелерінің үйлері

жастың бұлағынан сусындаған

Оннеланы салған кім

бірақ ол жерден адам табылмады

ұзақ, азапты өлімді тапты

Көз жасы аунайды, тағы бір домалатады, домалатады

судан кейін көз суы

кеудеден моншаққа, моншаққа дейін

өзенге және өзеннен көлге

Мұңлы мұңдай терең көл түнгі аспандай қара

Туонела қайыңдары, жапырақсыз

— деп екеуміздің атымызды сыбырлады

Мен белгісіз пейзажды аралап жүрмін

Мен сапарға үміттенемін

шаршадым мен демалдым

Туонела қайыңдарының көлеңкесінде

Бірдеңе айтар едің, бірдеңе істейтін едің

ояну

Туоненге сенен, қуғыншылардан

Мен өмірімді қайтарар едім