Tuonelan Tuvilla - Korpiklaani

Olpa nuori Joukahainen, laiha poika lappalainen

Piti viikosta vihoa, ylen kauaista kaetta

Laativi tulisen jousen, jalon kaaren kaunistavi:

Kaaren rauasta rakenti, vaskesta selän valavi;

«Karkaeli nuoliansa

Sai vasamat valmihiksi ja jousen jänniteltäväksi»

Sie ampuisitko nyt Väinämöisen ja kaataisitko kalevalaisen

Tuo ilo ilmalta katoisi ja laulu maalta lankeaisi

On ilo ilmalla jo parempi ja laulu maalla laatuisampi

Kuin onpi Manalan mailla, noilla, tuolla Tuonelan tuvilla

Tuonelan tuvilla

Viikon vuotti Väinämöistä, valvoen vajojen päissä

Kuunnellen kujan perällä, vahtaellen vainiolla

Jou’utti tulisen jousen, koppoi kaaren kauneimman

Pään varalle Väinämöisen, surmaksi suvantolaisen

Siitä vanha Väinämöinen suistuvi sulahan

Selästä sinisen hirven

Жас Джукахайнен бол, Лаппалайненнің арық баласы

Бір апта ашуланды, өте ұзақ мұқаба

Отты бұлақ, асыл арка әшекейі:

Доғалы темір құрылымы, мыс кері құю;

«Қарқаелі жебелері

Мылтықтарды дайындап, серіппе шиеленісті »

Сіз қазір Вайнямойненді атып, Калеваланы құлатар ма едіңіз?

Сол қуаныш ауадан ғайып, ән жерден құлайтын

Қазірдің өзінде ауада қуаныш пен елде сапалырақ

Манала жерлеріндегідей, Туонеланың сол саятшылықтарында

Гадес саятшылықтары

Бір жыл Вайнамода сарайлардың ұштарын бақылайды

Аллеяның арғы жағында тыңдап, қуғынға қадалып

Ең әдемі доғаны қағып, отты садақты соқпаңыз

Väinämöinen басын рюкзакпен өлтіру үшін

Одан ескі Вэйнамойнен рельстен шығып кетеді

Көк киіктің арқасы