Fields of Sunset (Days of the Scythe) - Kirlian Camera

I walk down a cemetery

At the edge of the wind

A dusty brown raincoat

Maybe grey

A sanctuary with scraped walls…

Dried nests forever empty

I walk along the place

Of the inexistent depressing eyes

Destroyed domes

The carelessness of my house

Master of ruins

Only of them can I sing the praises

For the great splendour of death

Death’s angels…

Breath of wind

Lamb of God

Springtime sends its watering sun into these bounded lands

From windows nobody is looking through anymore

Nobody.

No more.

Nobody is here any longer

Gathering left memories

Wandering among the sick fields at sunset…

And the last money spent for pictures…

And crying

While the air turns into pink

And the daisy remains in your hands so small

Not even beautiful

You live far away from human beings

And from time to time you appear

Among them

Мен зиратпен жүремін

Желдің шетінде

Шаң басқан қоңыр пальто

Мүмкін сұр

Қабырғалары қырылған киелі орын…

Кептірілген ұялар мәңгілік бос

Мен жерді жаяу жүремін

Ешқандай мұңайған көздерден

Қираған күмбездер

Менің                                                                үйімнің                                

Қираған қоғам

Солардың ішінде ғана мен ән айта аламын

Өлімнің керемет салтанаты үшін

Өлім періштелері...

Жел демі

Құдайдың қозы

Көктем мезгілі өзінің суаратын күнін осы шектелген жерлерге жібереді

Терезелерден енді ешкім қарамайды

Ешкім.

Басқа жоқ.

Бұдан әрі ешкім жоқ

Сол естеліктерді жинау

Күн батқанда ауру алқаптарды аралау…

Ал суреттерге жұмсалған соңғы ақша...

Және жылау

Ауа қызғылт түске боялған кезде

Ал ромашка сіздің қолыңызда өте кішкентай болып қалады

Тіпті әдемі емес

Сіз адамдардан алыс тұрасыз

Сіз де анда-санда пайда болады

Олардың ішінде