Звезда по имени Солнце - КИНО

Белый снег, серый лёд на растрескавшейся земле.

Одеялом лоскутным на ней - город в дорожной петле.

А над городом плывут облака, закрывая небесный свет.

А над городом - желтый дым, городу две тысячи лет,

Прожитых под светом Звезды по имени Солнце...

И две тысячи лет - война, война без особых причин.

Война - дело молодых, лекарство против морщин.

Красная, красная кровь - через час уже просто земля,

Через два на ней цветы и трава, через три она снова жива

И согрета лучами Звезды по имени Солнце...

И мы знаем, что так было всегда, что Судьбою больше любим,

Кто живет по законам другим и кому умирать молодым.

Он не помнит слово "да" и слово "нет", он не помнит ни чинов, ни имён.

И способен дотянуться до звёзд, не считая, что это сон,

И упасть, опаленным Звездой по имени Солнце...

Ақ қар, жарылған жерде сұр мұз.

Үстіне жамау көрпе – жол ілмегіндегі қала.

Қаланың үстінде бұлттар қалқып, аспанның нұрын жауып тұр.

Ал қаланың үстінде – сары түтін, қала екі мың жыл,

Күн деп аталатын жұлдыздың жарығы астында өмір сүрген...

Ал екі мың жыл – соғыс, ерекше себепсіз соғыс.

Соғыс – жастардың ісі, әжімге дауа.

Қызыл, қызыл қан - бір сағатта бұл жай жер,

Екеуіде гүлдер мен шөптер бар, үшеуінде ол қайтадан тірі.

Күн деп аталатын Жұлдыздың сәулелерінен жылынған...

Біз әрқашан осылай болғанын білеміз, біз тағдырды көбірек жақсы көреміз,

Кім басқалардың заңымен өмір сүреді және кім жас өледі.

«Иә» деген сөзді де, «жоқ» дегенді де есіне түсірмейді, шенді де, есімді де есіне түсірмейді.

Бұл арман екенін ескермей, жұлдыздарға жете алады,

Күн деп аталатын жұлдыз күйдірілген күз ...