Гуляешь одна - KARTASHOW

Пр: Там, где солнца закаты,

Мы гуляли, когда-то.

По нашим местам, теперь без меня, Гуляешь одна, с нашей собакой.

1) Наши места — для меня их не стало,

Ты осталась одна, я приезжать перестал вдруг,

Мы на расстоянии, после расставания,

Раны срастаются, но шрамы останутся.

Наши места, я вчера проехал мимо.

И вспомнил все наши закаулки любимые.

Любимые, потому что, мы там так любили.

Счастливые были…

Наши места, я намеренно здесь за ними,

Захотелось приехать, но я здесь, будто, впервые,

Другие влюбленные вдохновляются ими,

И наши места без тебя, как будто, другие.

Но если быть честным, не верь мне ни на минуту,

И если скажу, что я это всё когда-нибудь забуду,

Я помню каждую шутку, веришь, на каждой встрече,

Наши свидания — наша бесконечность.

Пр: Там, где солнца закаты,

Мы гуляли, когда-то.

По нашим местам, теперь без меня, Гуляешь одна, с нашей собакой.

(х2)

2) Мы — это больше, чем просто слова, мы — это история, слышишь?

Пускай, её знаем лишь ты и я, но за то никто не перепишет.

Она в наших сердцах проживет до конца, как у героини «Титаника».

Впереди такая большая жизнь, что история кажется маленькой.

Мы не обсуждали мелочи эти про паспорты, и про штампы.

Я знал, важнее — душа, и твоя мне показала масштабы.

Я и представить себе не мог, каким большим может быть сердце.

В моём то, уже точно, столько тепла и любви никогда не поместится.

Но, неужели, всё это был — сон?

Неужели, мы только проснулись?

Мурашки по коже бегут от всех этих тут слов, что сердца коснулись,

Мурашки от всех этих песен, что для тебя, блин, я написал.

Послушай в наушниках, хоть, когда будешь гулять по нашим местам.

Пр: Там, где солнца закаты,

Мы гуляли, когда-то.

По нашим местам, теперь без меня, Гуляешь одна, с нашей собакой.

Pr: Күн батқан жерде,

Біз жаяу жүретінбіз.

Біздің жерде қазір менсіз, Жалғыз жүресің, итімізбен.

1) Біздің орындар - мен үшін олар кетті,

Сен жалғыз қалдың, мен кенеттен келуді тоқтаттым,

Біз алыстамыз, қоштасқаннан кейін,

Жаралар жазылады, бірақ тыртықтар қалады.

Біздің орындар, мен кеше өтіп кеттім.

Және ол біздің барлық сүйікті артқы көшелерді есіне алды.

Сүйіктім, өйткені біз ол жерде өте жақсы көретінбіз.

Бақытты болды...

Біздің орындар, мен олар үшін әдейі осындамын,

Мен келгім келді, бірақ мен мұнда бірінші рет сияқтымын

Басқа ғашықтар солардан шабыттандырады

Ал сенсіз біздің жерлер бөлек сияқты.

Бірақ шынымды айтсам, маған бір минутқа сенбе,

Ал мен мұның бәрін ұмытамын десем,

Әрбір әзіл есімде, сеніңіз, әр кездесуде,

Біздің күндер - біздің шексіздігіміз.

Pr: Күн батқан жерде,

Біз жаяу жүретінбіз.

Біздің жерде қазір менсіз, Жалғыз жүресің, итімізбен.

(x2)

2) Біз жай сөз емес, тарихпыз, естідің бе?

Оны сіз бен біз білсек те, ол үшін ешкім қайта жазбайды.

Ол Титаниктің кейіпкері сияқты біздің жүрегімізде соңына дейін өмір сүреді.

Алда көп өмір күтіп тұрғаны сонша, әңгіме кішкентай болып көрінеді.

Біз төлқұжаттар мен мөрлер туралы бұл ұсақ-түйектерді талқылаған жоқпыз.

Мен жанның маңыздырақ екенін білдім, ал сенікі маған таразысын көрсетті.

Мен жүректің қаншалықты үлкен болатынын елестете алмадым.

Менікі, әрине, сонша жылу мен махаббат ешқашан сыймайды.

Бірақ мұның бәрі арман болды ма?

Біз енді ғана ояндық па?

Жүректерді тебіренткен осы сөздердің бәрінен қаз дірілдейді,

Осы әндердің бәрінен қаз діріл, мен саған не жаздым.

Құлаққаппен тыңдаңыз, тым болмағанда біздің жерлерде жүргенде.

Pr: Күн батқан жерде,

Біз жаяу жүретінбіз.

Біздің жерде қазір менсіз, Жалғыз жүресің, итімізбен.