Briefe Ans Gestern - Karg

Nun nach all den Jahren weiß ich selbst nicht mehr warum, weiß nicht mehr

wirklich wer ich war

Weiß eigentlich nur es war alles ein Irrtum

Früher fragte ich mich jeden Tag wozu soll ich mich noch plagen

Heute weiß ich wer nie die Antwort bekommt die er hören will stellt vielleicht

die falschen Fragen

Der Fetzen Mensch der ich damals war werde ich so schnell nicht wieder sein

Ich hab' mir selbst neues Leben geschenkt, so wasche es mich rein

Bin doch selbst nach tausen Toden niemals wirklich gestorben

Und doch auch jetzt wieder aufgewacht wie an jedem vorherigen Morgen

Momente kommen und sie gehen, auf jede Geschichte folgt die nächste

Ich will doch mehr nach vorne schauen, denn Nostalgie kostet bloß Zeit

Ich kann den Lauf der Welt nicht ändern, doch dieses Leben ist die Wirklichkeit

Muss es doch nehmen wie es kommt, so sei’s drum ich bin schon lange bereit

…und ist der Weg noch so weit…

All diese Briefe ans Gestern die ich in Gedanken schon sooft geschrieben

Liegen nun halbvollendet vor mir & ich bemühe mich um die letzten Zeilen

Ich versuche mich an damals zu erinnern, doch der Gedanken sind mir nicht viele

geblieben

So viele Briefe, die mich noch viel mehr prägten und nun fällt mir nichts mehr

dazu ein…

Ich habe mich schon zulange aus Angst vor der Welt versteckt

Hab' doch immer nur schwarzgesehen weil ich es irgendwie so wollte

Jede Hoffnung birgt auch Schatten, selbst die Liebe geht mit Schwermut einher

Doch dieser selbstauferlegte Weltschmerz tangiert mich schon lange nicht mehr

Manchmal gibt es Tage, da könnte ich vor Beklemmung schreien

Doch auch diese gehen vorüber und ohne Melancholie werde ich sowieso nie sein

Was birgt ein Weg der vorbei führt an Traumruinen und Scherben, vielleicht

Wohlbehagen mit Weile

Niemals jedoch alles Glück auf Erden

Mit diesen letzten Worten schließt sich der Kreis und was auch jetzt noch

kommen mag

Wird höchstens anders, doch niemals mehr so befremdlich sein

Ein neuer Tag bricht an, fraglich doch ich fürchte ihn nicht mehr

Ich habe dir nun endlich verziehen, lass mich los

Ich gebe dich frei!!!

Енді, міне, осынша жыл өткен соң, мен енді неге екенін білмеймін, енді білмеймін

шынымен мен кім болдым

Мұның бәрі қате болғанын тек қана біледі

Күнде өзіме сұрақ қоятынмын, неге әлі де өзімді мазалауым керек?

Енді мен кім сұрағысы келетінін естігісі келетін жауапты ешқашан алмайтынын білемін

қате сұрақтар

Мен жақын арада сол кездегі дөрекі адам болмаймын

Мен өзіме жаңа өмір бердім, сондықтан мені тазарт

Мыңдаған өлімнен кейін де мен ешқашан өлдім

Сонда да бұрынғы таңертеңгідей қайта оянды

Сәттер келеді және кетеді, әр оқиға келесіге ұласады

Мен көбірек алға қарағым келеді, өйткені ностальгия тек уақытты алады

Мен әлемнің бағытын өзгерте алмаймын, бірақ бұл өмір шындық

Оны қалай болса солай қабылдау керек, солай болсын, мен көптен бері дайынмын

...ал жол әлі алыс...

Кешегі күнге жазған осы хаттардың барлығы санамда талай рет жазылған

Енді менің алдымда жартылай аяқталды және мен соңғы жолдарды жазуға тырысамын

Мен сол кезді есіме түсіруге тырысамын, бірақ менде көп ой жоқ

қалды

Мені одан сайын қалыптастырған сонша әріптер мен енді ештеңе ойлай алмаймын

плюс...

Мен бұл дүниеден ұзақ уақыт бойы жасырдым

Мен қара түсті көрдім, өйткені мен оны осылай қалаған едім

Кез келген үміттің де көлеңкесі бар, тіпті махаббаттың өзі мұңмен бірге жүреді

Бірақ бұл өзімшіл дүние азабы маған көптен бері әсер еткен жоқ

Кейде уайымнан айқайлайтын күндерім болады

Бірақ бұлар да өтеді, мен бәрібір ешқашан меланхолиясыз болмаймын

Өткен арман қирандылары мен сынықтарына апаратын жол нені ұстайды, мүмкін

Уақытпен жайлылық

Бірақ жер бетіндегі барлық сәттілік ешқашан болмайды

Осы соңғы сөздермен шеңбер жабылады және қазір не болады

келуі мүмкін

Көбінесе бұл басқаша болады, бірақ енді ешқашан біртүрлі болмайды

Жаңа күн таң атады, күмәнді, бірақ мен одан қорықпаймын

Ақыры мен сені кешірдім, мені жібер

Мен сені босатамын!!!