Elle frequentait la rue pigalle - Jean Sablon

Ell' fréquentait la rue Pigalle.

Ell' sentait l’vice à bon marché.

Elle était tout' noire de péchés

Avec un pauvr' visage tout pâle.

Pourtant, y avait dans l’fond d’ses yeux

Comm' quequ' chos' de miraculeux

Qui semblait mettre un peu d’ciel bleu

Dans celui tout sale de Pigalle.

Il lui avait dit: «Vous êt's belle.»

Et d’habitud', dans c’quartier-là,

On dit jamais les chos’s comm' ça

Aux fill’s qui font l’mêm' métier qu’elle

Et comme ell' voulait s’confesser,

Il la couvrait tout' de baisers,

En lui disant: «Laiss' ton passé,

Moi, j’vois qu’un' chos', c’est qu' tu es belle.»

Y a des imag’s qui vous tracassent

Et, quand ell' sortait avec lui,

Depuis Barbès jusqu'à Clichy

Son passé lui f’sait la grimace

Et sur les trottoirs plein d’souv’nirs,

Ell' voyait son amour s’flétrir,

Alors, ell' lui d’manda d’partir,

Et il l’emm’na vers Montparnasse.

Ell' croyait r’commencer sa vie,

Mais c’est lui qui s’mit à changer.

Il la r’gardait tout étonné,

Disant: «J'te croyais plus jolie,

Ici, le jour t'éclair' de trop,

On voit tes vic’s à fleur de peau.

Vaudrait p’t'êtr' mieux qu' tu r’tourn’s là-haut

Et qu’on reprenn' chacun sa vie.»

Elle est r’tourné' dans son Pigalle.

Y a plus personn' pour la r’pêcher.

Elle a r’trouvée tous ses péchés,

Ses coins d’ombre et ses trottoirs sales

Mais quand ell' voit des amoureux

Qui r’mont’nt la rue d’un air joyeux,

Y a des larm’s dans ses grands yeux bleus

Qui coul’nt le long d’ses jou’s tout’s pâles.

Ол Rue Pigalle жиі баратын.

Ол арзан жамандықтың иісін сезінді.

Ол күнәға толы қара еді

Кедей, бозғылт жүзімен.

Дегенмен, оның көзінің артында бар еді

Бір ғажайып нәрсе сияқты

Кішкене көк аспан салғандай болды

Пигалленің лас бірінде.

Ол оған: «Сен әдемісің», - деді.

Әдетте, сол маңайда

Біз мұндай нәрселерді ешқашан айтпаймыз

Өзімен бірдей жұмыс істейтін қыздарға

Ол мойындағысы келгендей,

Ол оның барлығын сүйді,

Оған: «Өткеніңді қалдыр,

Мен, бір нәрсені көріп тұрмын, сенің әдемі екеніңді».

Сізді алаңдататын суреттер бар

Ол онымен бірге сыртқа шыққанда,

Барбестен Кличиге дейін

Өткені оны мұңаяды

Естеліктерге толы тротуарларда,

Ол махаббатының қурап қалғанын көрді

Сондықтан ол оның кетуін өтінді

Ол оны Монпарнасқа апарды.

Ол өмірін қайта бастады деп ойлады,

Бірақ ол өзгере бастады.

Ол оған таңдана қарады,

«Мен сені әдемірек деп ойладым,

Міне, күн сізге тым көп жарқырайды,

Біз сіздің құрбаныңыздың шетте қалғанын көріп отырмыз.

Ол жаққа қайта барғаныңыз дұрыс болар

Әрқайсымыз өз өмірімізді қайтарып алайық».

Ол өзінің Пигаллеге оралды.

Оны аулайтын ешкім қалмады.

Ол барлық күнәларын тапты,

Оның қараңғы бұрыштары мен лас тротуарлары

Бірақ ол ғашықтарды көргенде

Көшеге көңілді ауамен шыққандар,

Оның үлкен көк көздерінде жас бар

Бозарған беттерінен жүгіріп.