Sanguis Vitae - Inner Shrine

Cold and gelid… this wind carries away my soul and my heart to a way no longer

mine

Time is still from a century and my feelings with it… closed, aeons ago,

in a cold crystal that can no longer shrine

Cold are my soul and my lost remembrance that, from years, drive what remains

to a strange… dark oblivion

Blood and life don’t flow in my white and pale skin

Like a statue disenable to live, to love, to exist

Strange forces encircle me… with me they join

Sanguis in aeternum funditur

Crescit in mundo vita

Sanguis in aeternum funditur

Mors rapit filios in umbris

Sanguis in aeternum funditur

Crescit in mundo vita

Sanguis in aeternum funditur

Vi Sanguinis ad vitam redeo

Two souls from long moments finally meet each other in a new dimension

Cries my heart and the blood’s flowing breaks and melt my ice

A sense of eternal peace of life and death contains my strange existence…

As finally a circle already know closes itself… and with it an history

…forever carved in life’s blood

Суық және салқын… бұл жел менің жанымды                                              жүрегімді                     жел            жел                          енді  болмайтын  жел енді

менікі

Уақыт әлі ғасырдан және менің онымен ауырған ...

бұдан былай сирене алмайтын суық кристалда

Суық менің жаным және менің жоғалған естелігім, ол жылдар бойы қалғанын айдап кетеді

  бір                                                                                            ұмыту           

Менің ақ және бозарған теріме қан мен өмір ағып жатқан жоқ

Өмір сүруге                                                                                              |

Біртүрлі күштер мені қоршап жатыр... олар менімен қосылады

Sanguis in aeternum funditur

Crescit in mundo vita

Sanguis in aeternum funditur

Mors rapit filios in umbris

Sanguis in aeternum funditur

Crescit in mundo vita

Sanguis in aeternum funditur

Vi Sanginis ad vitam redeo

Ұзақ уақыттан бері өмір сүрген екі жан бір-бірін жаңа өлшемде кездеседі

Жүрегім жылайды, қанның ағуы мұзымды ерітеді

Өмір мен өлімнің мәңгілік бейбітшілік сезімі менің біртүрлі тіршілігімді  қамтиды...

Ақырында, белгілі шеңбер өзін жабады...                тарих  

…өмірдің қанында мәңгілік кеңделген