Ölüm Nasıl Kokar Söyle - Hayki

İki koca yıl, kollarımda verdiğin o son nefesin ardından

Tam iki koca yıl geçti ve ben ancak yazabildim iki satır

Çekip gittim sanma üstüne toprak atıp…

Ölüm nasıl kokar söyle

Sensiz beni yorar dünya

Gelmezsen canım acır

Her gün seni sorar dünya

Ölüm nasıl kokar söyle

Yoksun diye uzar günler

Her gün seni sorar dünya cevap vermem…

Bugün yanına geldiğimde eminim gördün beni

Çünkü yanına geldiğimde eminim gördüm seni

Ağlayarak eve doğru yürürken çok düşündüm de

Biliyor musun?

Hayatımda ilk defa üzdün beni

Kollarında parlayan bu gözler artık karanlık

Sen varken açan tüm çiçeklerinde solup sardı şimdi

Kolum kanadım kırık ve iyice daraldım

Oysa kahkahaların dinmeyecek sanardım

Bomboş, uykuna kıyıp doldurduğun sefer tasım

Ve her baktığımda beni beklediğin o balkondasın

Giderken gülümseyen son halinle aklımdasın

Farkındayım gerçek ama çok zor bunu kaldırması

Çekmecemde saklı hala o bembeyaz saçların

Sen gittiğinden beri hiç müziğin sesini açmadım

Ellerim yazar ama çoktan kalktı cenazem

Hakkını helal et

En çok sesini özledim, bir de beni senden dinlemeyi

Severdin işe giderken beni camdan izlemeyi

Bir melek yüzsüzce gelip seni benden istediği gün hayır dedim

Oysa alıp gitti dinlemeyip

Hala bu evde söylerken unuttuğun şarkılar

Ve affet, sana yazdığım ilk şarkı bu

Bana kızdığın ilk günkü kadar güçsüzüm

Bana kızdığın ilk günkü kadar suçlu

Hep beyazdı saçın sanki, hep temizdi kalbin

Artık yeter demiş gidiyordun ve çok yorgundu halin

Birden akşam oldu sımsıkı tuttum ellerinden

Elveda der gibi gülümseyip tuttun ellerimden

Ölüm gözlerinden okunurken susardın bana

Bense baş ucunda ateş solur susardım sana

Bilirim ilk göz ağrındım hep ve hep çocuktum daha

Şimdi yaşlanıyorum sen hala canımsın kadın

Екі жыл, сол соңғы демнен кейін сен менің құшағыма алдың

Толық екі жыл өтті, мен екі жолды ғана жаза алдым

Топырақ шашып, кетіп қалдым деп ойламаңыз...

Айтшы, өлімнің иісі қалай шығады

Дүние сенсіз мені шаршатады

Келмесең маған ауыр тиеді

Әлем сені күнде сұрайды

Айтшы, өлімнің иісі қалай шығады

Күндер ұзарады, өйткені сен жоқсың

Дүние сені күнде сұрайды, мен жауап бермеймін...

Бүгін саған келгенде мені көргеніңе сенімдімін

Себебі мен саған жақындағанда сені көргеніме сенімдімін

Мен жылап үйге келе жатып көп ойландым

Сен білесің бе?

Өмірімде бірінші рет мені мұңайттың

Құшағыңда жарқырап тұрған мына көздер енді қараңғы

Сен болған кезде гүлдеген гүлдердің бәрі солып қалды

Қол қанатым сынып, тарылып қалдым

Бірақ мен сенің күлкің тоқтамайды деп ойладым

Ол бос, ұйқыңды толтырған уақыт

Ал сен мен қараған сайын мені күтетін балкондасың

Соңғы күлімдеуіңмен ойымдасың

Мен мұның рас екенін білемін, бірақ оны жою өте қиын

Сенің аппақ шашың менің жәшігімде әлі жасырылған

Сен кеткеннен бері мен музыканы көтермедім

Менің қолым жазады, бірақ менің жерлеуім аяқталды

Мені кешірші

Ең қатты сағындым даусыңды, өзіңнен мені тыңдағанды

Жұмысқа бара жатқанда терезеден мені бақылағанды ​​жақсы көретінсің

Бір періште намыссыз келіп, сені сұраған күні мен жоқ дедім

Алайда, оны алып, тыңдамай кетіп қалды.

Осы үйде ән айтып жүргенде ұмытып кеткен әндер

Ал кешіріңіз, бұл менің саған арнап жазған бірінші әнім

Сен маған ашуланған алғашқы күндегідей әлсізмін

Маған ашуланған күндегідей кінәлісің

Шашың ақ, жүрегің таза болғандай еді

Жетеді дедің де кетіп бара жатырсың, қатты шаршадың.

Кенет кеш болды, мен оларды қатты ұстадым

Қоштасқандай күліп, қолымды ұстадың

Көзіңнен ажал оқылғанда маған үндемедің

Керісінше, төсек басында отпен тыныстап, сен үшін үнсіз қалар едім.

Мен әрқашан бірінші болып ренжігенімді және мен әрқашан бала болғанымды білемін

Мен қартайдым, сен әлі менің сүйікті әйелімсің