Més lluny - Gossos, Javier Alvárez

Què hi ha més salvatge que la civilització?

On tothom s’aixafa, cares que no tenen nom

No vull ser civilitzat, la ciutat m’espanta

Enmig de la diagonal oblido cap on anava bé, no canviaré mai

Cada cop que tanco els ulls em sembla que sóc més lluny

Cada cop que tanco els ulls

No em parlis de felicitat no conec ningú molt afectat

Què hi ha més salvatge que la civilització?

On tothom s’aixafa, cares que no tenen nom

Sóc com tothom, tampoc tinc nom, no

Cada cop que tanco els ulls em sembla que sóc més lluny

Cada cop que tanco els ulls

Quilòmetres de ciutat, un cor amb venes de quitrà

Rius on perdre’s navegant, sense pressa no hi pots anar

Cada cop que tanco els ulls em sembla que sóc més lluny

Cada cop que tanco els ulls

Tanco els ulls i m’imagino molt més lluny

Tanco fort els punys i m’imagino molt més lluny

Өркениеттен жабайы не бар?

Бәрі жаншылған жерде, аты жоқ жүздер

Мәдениетті болғым келмейді, қала мені қорқытады

Диагоналдың ортасында мен қайда бара жатқанымды ұмытамын, мен ешқашан өзгермеймін

Көзімді жұмған сайын мен алыстап кеткендей боламын

Көзімді жұмған сайын

Маған бақыт туралы айтпаңыз, мен қатты зардап шеккен ешкімді білмеймін

Өркениеттен жабайы не бар?

Бәрі жаншылған жерде, аты жоқ жүздер

Мен де басқалар сияқтымын, менің де атым жоқ, жоқ

Көзімді жұмған сайын мен алыстап кеткендей боламын

Көзімді жұмған сайын

Қаланың шақырымы, тамыры шайырлы жүрек

Жолда адасып кететін өзендер, асықпай баруға болмайды

Көзімді жұмған сайын мен алыстап кеткендей боламын

Көзімді жұмған сайын

Мен көзімді жұмып, әлдеқайда алыстағы елестетемін

Мен жұдырығымды түйіп, әлдеқайда алысты елестетемін