Береги себя - Город 312

Мы выпили любовь, не расплескав ни капли,

Две разных половины, сложенных в одну печаль

И где-то затонул бумажный наш кораблик,

По разным берегам нам выпало рассвет встречать

Ты там, где свет, а я — где боль,

Где силы нет владеть собой,

Где жизнь — струна, и ей длина —

Обрывок сна

Береги себя,

Прощается с тобой навек твой добрый ангел,

Твой ангел

Береги себя,

Растает как последний снег, как сгоревший факел

Твой ангел

Ты больше о любви своей не вспоминаешь,

И раненое сердце спрятано за семь замков

Закрыв глаза, идешь куда и зачем не знаешь,

Озябшая душа, лишенная земных оков

Ты там, где свет, а я — где боль,

Где силы нет владеть собой,

Где жизнь — струна, и ей длина —

Обрывок сна

Бір тамшысын төкпей махаббатты іштік,

Екі түрлі жарты бір мұңға жиналды

Бір жерде біздің қағаз қайық батып кетті,

Таңды қарсы алу үшін әртүрлі жағаларда құладық

Жарық бар жерде сен, ал мен ауырсыну бар жерде,

Өзіңді басқаратын күш жоқ жерде,

Мұндағы өмір жіп, ал оның ұзындығы

арман үзіндісі

Өзіңді күт,

Жақсы періштең сенімен мәңгі қоштасады,

Сіздің періштеңіз

Өзіңді күт,

Соңғы қардай ериді, жанған шырақтай

Сіздің періштеңіз

Енді махаббатыңды есіңе түсірмейсің,

Ал жаралы жүрек жеті құлыптың артына жасырылады

Көзіңді жұмып, қайда барасың және неге білмейсің,

Жер бұғауы жоқ, қатып қалған жан

Жарық бар жерде сен, ал мен ауырсыну бар жерде,

Өзіңді басқаратын күш жоқ жерде,

Мұндағы өмір жіп, ал оның ұзындығы

арман үзіндісі