La mer, les ruines - Glaciation

Pas d’amour pas de haine, un seul dieu anathème

La tapage du Grand Rien, seul et unique emblème

Pas de fièvre, pas de guerre oh non, pas l’enfer

Des milliers d’enfants-rois travestissent Lucifer

Les arcanes du vide et les mea-culpa

Ont châtré pour toujours les dernières vendettas

La dernière étincelle, gloria gloria!

L’inversion universelle, tous contre tous, et caetera

Et pourtant, tu savais, tu savais depuis le début

La fin de race, l’abject, la lointaine gloire déchue

Le Golgotha, tes fils sacrifiés, et encore plus loin

Les chiens à l’affût

Toujours debout, malgré tout, les pieds dans le rien

Et les chaînes, tout seul, tes yeux dans ceux des malouins

Le mélange, la fange, le déluge d'échanges

Qui rongent, ordures, défigurent la transe

La glace, fosses communes en avalanches

Le ciel, lacéré de non-revanches

Le gris, la nuit n’est plus noire et blanche

Le ciel, peut-être un jour, le silence

Une noce saccagée, un ciel de fin de bataille

Et l’orage annoncé, saccage des saccages

Avorté lui toujours demeure en embuscade

Car les choses mortes, même crevées nous assaillent

Se redressent, nous poursuivent et nous tuent d'âge en âge

Les plus belles fiancées… Les plus froides

Cuivres déglingués qui résonnent en fanfares

Métal passé, Mélancolie d’or et d’argent ternes

Que le temps rancuneux affadit sous sa lame

Aux tympans purs et doux des jeunes filles sans fard

Font sonner l’air violent des musiques de casernes!

Et à leur joue vierge donne couleur des flammes!

Махаббат жоқ, жек көрушілік жоқ, тек бір құдай анатема

Ұлы Ештеңенің шуы, жалғыз елтаңба

Қызба жоқ, соғыс жоқ, жоқ, тозақ жоқ

Мыңдаған балалар-корольдер Люциферді кроссовкалайды

Бослықтың құпиялары және меа culpa

Соңғы өшпенділерді мәңгілікке кастрациялау

Соңғы ұшқын, глория глория!

Әмбебап инверсия, барлығына қарсы және т.б

Сонда да сіз білдіңіз, сіз бұрыннан білетінсіз

Бәйгенің соңы, сұмдық, алысқа құлаған даңқ

Ғолгота, құрбандыққа шалынған ұлдарың және басқалары

Иттер аңдып жүр

Бәріне қарамастан әлі тұр, аяқтары ештеңеде

Ал шынжырлар, жалғыз, Сен-Малодағы көздерің

Аралас, батпақ, алмасудың топан суы

Бұл кеміреді, қоқыс тастайды, трансты бұзады

Мұз, қар көшкініндегі жаппай бейіттер

Ешбір кексіз жарылған аспан

Сұр, түн енді ақ пен қара емес

Аспан, мүмкін бір күн, тыныштық

Талан-таражға түскен той, шайқас біткен аспан

Ал жарияланған дауыл, дүмпулер

Аборт жасатқан ол әлі де буксирде

Өйткені өлі заттар, тіпті сынықтар да бізге шабуыл жасайды

Тұр, бізді қуып, ғасырдан ғасырға өлтір

Ең әдемі қалыңдықтар... Ең суық

Үрмелі оркестрлерде резонанс тудыратын жезден жасалған жез

Өңдеген металл, Күңгірт алтын мен күмістің мұңы

Сол ренжіген уақыт оның жүзінің астында мұңаяды

Лаксыз қыздардың таза да тәтті құлақ қалқасына

Казарма музыкасының қатал ауасын естіңіз!

Ал олардың пәк беттеріне жалынның түсі береді!