Stehe still - Georges Sebastian, Orchester der Städtischen Oper Berlin, Kirsten Flagstad

Sausendes, brausendes Rad der Zeit

Messer du der Ewigkeit;

Leuchtende Sphären im weiten All

Die ihr umringt den Weltenball;

Urewige Schöpfung, halte doch ein

Genug des Werdens, laß mich sein!

Halte an dich, zeugende Kraft

Urgedanke, der ewig schafft!

Hemmet den Atem, stillet den Drang

Schweiget nur eine Sekunde lang!

Schwellende Pulse, fesselt den Schlag;

Ende, des Wollens ew’ger Tag!

Daß in selig süßem Vergessen

Ich mög alle Wonnen ermessen!

Wenn Aug' in Auge wonnig trinken

Seele ganz in Seele versinken;

Wesen in Wesen sich wiederfindet

Und alles Hoffens Ende sich kündet

Die Lippe verstummt in staunendem Schweigen

Keinen Wunsch mehr will das Innre zeugen:

Erkennt der Mensch des Ew’gen Spur

Und löst dein Rätsel, heil’ge Natur!

Сыпырушы, гүрілдеген уақыт дөңгелегі

пышақ сен мәңгілік;

Кең кеңістіктегі жарқыраған шарлар

Дүние шарын қоршап тұрғандар;

Алғашқы құру, күте тұрыңыз

Болғаным жетеді, мен болайыншы!

Ұстап тұрыңыз, ұрпақ күші

Мәңгілік тудыратын түпнұсқа ой!

Тыныс алуды тоқтатады, құштарлықты басады

Бір секундқа үндеме!

Ісіну импульстары, соғуды байланыстырады;

Соңы, қалаудың мәңгілік күні!

Бұл бақытты ұмытылуда

Мен барлық ләззаттарды өлшей аламын!

Көзге түскенде рахаттанып ішіңіз

жан толығымен жанға батырылған жан;

мән өзін мәнде табады

Және барлық үміт оның аяқталғанын хабарлайды

Ерін таңырқап үнсіз қалады

Интерьер енді тілекті тудырғысы келмейді:

Мәңгілік адамның ізін таниды

Ал жұмбағыңызды шешіңіз, киелі табиғат!