Мурманск - Геннадий Жаров

По сопкам шатается белая ночь.

Бессоница.

Глаз не сомкнуть.

Тук-тук — каблучки удаляются прочь,

Не смея ко мне завернуть.

А жаль!

Мне вот тоже чего-то не спится,

Мне было б о чем рассказать,

Ведь память без употребленья пылится

И это так просто понять.

Полгода качала и пела волна

Свои заунывные песни.

Прямо по курсу маячит стена…

Не спится, хоть тресни!

А рядом гитарные струны выводят

Знакомый мотив за окном,

Фальшивя, мне душу все больше изводят,

Тоскуют о чем-то своем.

Рука, та что женщин смогла б приласкать,

На горлышко фляги упала,

Ну что же, за тех, кому в море опять,

За тех, кто вернулся к причалу!

И бродят по Мурманску в поисках счастья

Всю ночь напролет моряки,

И предвещают шторма и ненастья

Тревожные с моря гудки.

Аппақ түн төбеден тентіреп барады.

Ұйқысыздық.

Көзіңді жұма.

Кнокок - өкшелер жойылады,

Маған бұруға батылы жетпеді.

Қандай өкінішті!

Мен де ұйықтай алмаймын,

Менің айтар сөзім бар еді

Өйткені, қолданбай жад шаң жинайды

Және оны түсіну өте оңай.

Алты ай бойы толқын тербеліп, ән салды

Олардың мұңды әндері.

Алдында қабырға тұр...

Ұйықтау мүмкін емес, тіпті жарылып кетеді!

Ал гитара ішектерінің жанынан шығады

Терезе сыртындағы таныс мотив,

Жалған, олар менің жанымды азаптайды,

Өзіндік бірдеңені аңсау.

Әйелдерді еркелете алатын қол,

Ол колбаның мойнына түсті,

Қайтадан теңізде жүргендер үшін,

Пирске оралғандар үшін!

Ал бақыт іздеп Мурманскіде кезіп жүр

Түні бойы теңізшілер

Және дауыл мен қолайсыз ауа-райын білдіреді

Теңізден дабыл сигналдары.