Мыкаюсь по свету - Геннадий Жаров

Мыкаюсь по свету.

Счастье есть?

Ай, нету!

Погляжу налево, поверну направо:

Все — полынь-отрава!

А над головою

Ой, небо-то какое!

Облака высоко, мимо проплывают.

Словно завлекают.

Вслед за облаками

Потопаю ногами,

Где они с землею сходятся краями —

Там я их поймаю.

На краю обрыва,

Ой, ветра жду порыва.

Тучки нагоняет, я беру цепляюсь,

Ох, и полетаю!

Я лечу-летаю,

Ой, песни распеваю!

Как земля широка, как, видать, далека,

Только одинока!

На небе досадно,

Ой, сыро и прохладно.

Возле того свету тоже счастья нету,

Нету — ну и ладно!

Мен әлемді кезіп жүрмін.

Бақыт бар?

Эй, жоқ!

Мен солға қараймын, оңға бұрыламын:

Бәрі де жусанның уы!

Және сіздің басыңыздың үстінде

О, қандай аспан!

Бұлттар биік, өтіп бара жатыр.

Олар азғырылған сияқты.

Бұлттардың артынан

Мен аяғымды қатайтамын

Олар жермен қай жерде біріктіріледі -

Онда мен оларды ұстаймын.

Жартастың шетінде

О, мен желдің екпінін күтемін.

Бұлттар жетіп жатыр, мен жабысамын,

О, мен ұшамын!

Мен ұшамын, мен ұшамын

О, мен ән айтамын!

Жер қаншалықты кең, қаншалықты алыс, қараңызшы,

Тек жалғыздық!

Аспанда тітіркендіреді

О, бұл дымқыл және суық.

Ол дүниенің қасында да бақыт жоқ,

Жоқ - жақсы, жарайды!