The Fountain Of Salmacis - Genesis, Phil Collins, Peter Gabriel

From a dense forest of tall dark pinewood

Mount Ida rises like an island.

Within a hidden cave, nymphs had kept a child:

Hermaphroditus, son of gods, so afraid of their love.

As the dawn creeps up the sky,

The hunter caught sight of a doe.

In desire for conquest,

He found himself within a glade he’d not beheld before.

HERMAPHRODITUS: NARRATOR:

Where are you, my father?

Then he could go no farther.

Give wisdom Now lost, the boy was guided

to your son.

by the sun.

And as his strength began to fail,

He saw a shimmering lake.

A shadow in the dark green depths

Disturbed the strange tranquility.

SALMACIS: NARRATOR:

The waters are disturbed.

The waters are disturbed.

Some creature has been stirred.

The naiad queen Salmacis

has been stirred.

As he rushed to quench his thirst,

A fountain spring appeared before him.

And as his heated breath brushed through the cool mist

A liquid voice called, «Son of gods, drink from my spring.»

The water tasted strangely sweet.

Behind him the voice called again.

He turned and saw her, in a cloak of mist alone,

And as he gazed, her eyes were filled with the darkness of the lake.

SALMACIS: NARRATOR:

We shall be one.

She wanted them as one.

We shall be joined as one.

Yet he had no desire to be one.

HERMAPHRODITUS: Away from me, cold-blooded woman.

Your thirst is not mine.

SALMACIS: Nothing will cause us to part.

Hear me, O Gods!

Unearthly calm ascended from the sky

And then their flesh and bones were strangely merged.

Forever to be joined as one.

The creature crawled into the lake.

A fading voice was heard:

«And I beg, that all who touch this spring

May share my fate.»

SALMACIS: NARRATOR:

We are the one.

The two are now made one.

We are the one.

Demi-god and nymph are now made one.

Both had given everything they had.

A lover’s dream had been fulfilled at last.

Forever still beneath the lake.

Биік қара қарағайлы қалың орманнан

Айда тауы арал тәрізді көтеріледі.

Жасырын үңгірде нимфалар бала ұстаған:

Гермафродит, құдайлардың ұлы, олардың махаббатынан қорқады.

Аспанда таң атқанда,

Аңшы бір қанатты көрді.

Жеңіске ұмтылумен,

Ол бұрын-соңды көрмеген жайлауда қалды.

ГЕРМАФРОДИТ: Баяндауыш:

Қайдасың, әкем?

Содан кейін ол одан да көп кете алмады.

Ақыл бер Енді адасып, бала жолға түсті

 балаңызға.

 күн арқылы.

Оның күш-қуаты төмендей бастағанда,

Ол жарқыраған көлді көрді.

Қою жасыл тереңдіктегі көлеңке

Біртүрлі тыныштықты бұзды.

САЛМАЦИС: Баяндауыш:

Сулар бұзылған.

Сулар бұзылған.

Кейбір тіршілік иелері қозғалды.

Найад ханшайымы Салмацис

араластырылды.

Ол шөлдеуін қандыруға асыққанда 

Оның алдында бұлақ бұлақ                                                                                                                                                                                                                                   бұлақ |

Оның қызған демі салқын тұманның арасынан өтіп бара жатқанда

«Құдайдың ұлы, бұлағымнан сусын» деген сұйық дауыс.

Судың дәмі біртүрлі тәтті болды.

Артынан тағы да дауыс шықты.

Ол бұрылып, оны жалғыз тұман жамылған көрді,

Ол қарап тұрғанда, оның көздері көлдің қараңғылығына толып кетті.

САЛМАЦИС: Баяндауыш:

Біз бір боламыз.

Ол оларды бір болғысы келді.

Бізге бір қосылады.

Дегенмен, оның бір болғысы  мән болмады.

ГЕРМАФРОДИТ: Менен аулақ, салқын қанды әйел.

Сіздің шөлдеуіңіз менікі емес.

САЛМАКИС: Ештеңе бізді қоштасуға     мәжбүр                             | |

Мені тыңдаңдар, құдайлар!

Тыныштық аспаннан көтерілді

Сосын олардың еті мен сүйегі біртүрлі қосылып кеткен.

Мәңгілікке біріктіруге болады.

Жануар көлге жорғалап түсті.

Өңдеген дауыс естілді:

«Осы көктемге қол тигізетіндердің барлығын өтінемін

Тағдырымды бөлісе аламын.»

САЛМАЦИС: Баяндауыш:

Біз бірміз.

Екеуі енді бір болып қалды.

Біз бірміз.

Деми-құдай мен нимфа енді біртұтас болды.

Екеуі де қолдарынан келгеннің бәрін берді.

Ғашықтардың арманы ақыры орындалды.

Мәңгілік әлі де көлдің астында.