Hilla Lilla - Garmarna

Hilla Lilla sitter i kammaren sin

Ingen vet min sorg utan Gud

Hon fäller så mången tår uppå kind

Den lever aldrig till som jag kan klaga mina sorger

Brådt kom bud för drottningen in

Stolts Hilla Lilla syr så vildt i sömmen sin

Ingen vet min sorg utan Gud

Drottningen axlade kappan blå

Så månde hon sig till stolts Hilla Lilla gå

Den lever aldrig till som jag kan klaga mina sorger

Nådiga Drottning I sätten er här ned

Att jag må tälja mina sorger för er

Ingen vet min sorg utan Gud

Min fader han höll mig så hederlig

Ingen vet min sorg utan Gud

En riddare dagligen tjänte mig

Den lever aldrig till som jag kan klaga mina sorger

Det var Hertig Hillebrand

Ingen vet min sorg utan Gud

Med honom så månde jag fly utav land

Den lever aldrig till som jag kan klaga mina sorger

När som vi kommo i rosende lund

Ingen vet min sorg utan Gud

Där lyste Hertig Hillebrand att vila en stund

Den lever aldrig till som jag kan klaga mina sorger

Han somnar en blund allt uti mitt sköt

Ingen vet min sorg utan Gud

Han sof där en sömn så ljuvlig och söt

Den lever aldrig till som jag kan klaga mina sorger

Hillebrand Hillebrand sov inte nu

Jag hörer min fader och mina bröder sju

Jag hade ej förr utsagt dessa ord

Förrn sju sår lade Hillebrand till jord

Min broder han tog mig vid guldgulan lock

Så binder han mig vid sadelknopp

Och när som vi kommo i första led

Min sorgbundna moder hon ståndar dervid

Då ville min broder kvälja mig

Min moder hon ville bortsälja mig

Den lever aldrig till som jag kan klaga mina sorger

Så sålde de mig för en klocka ny

Ingen vet min sorg utan Gud

Hon hänger i Marie Kyrkeby

Den lever aldrig till som jag kan klaga mina sorger

När moder min hörde den klockans klang

Ingen vet min sorg utan Gud

Hennes hjerta sönder i stycken sprang

Den lever aldrig till som jag kan klaga mina sorger

Stolts Hilla Lilla slöt sitt tal härmed

Ingen vet min sorg utan Gud

Så föll hon död ned för Drottningens knä

Den lever aldrig till som jag kan klaga mina sorger

Хилла Лилла өз үйінде отыр

Менің мұңымды Құдайсыз ешкім білмейді

Ол щекке көптеген саусақтарды түсіреді

Ол ешқашан өмір сүрмейді, өйткені мен өз мұңымды шағымдай аламын

Көп ұзамай патшайымға ұсыныстар түсті

Мақтаныш Хилла Лилла өзінің тігісінде соншалықты жабайы тігіледі

Менің мұңымды Құдайсыз ешкім білмейді

Патшайым көк пальто киді

Сондықтан ол мақтанышпен Хилла Лиллаға барды

Ол ешқашан өмір сүрмейді, өйткені мен өз мұңымды шағымдай аламын

Мейірімді патшайым, сіз осындасыз

Сен үшін мұңымды ойып алу үшін

Менің мұңымды Құдайсыз ешкім білмейді

Әкем мені соншалықты адал ұстады

Менің мұңымды Құдайсыз ешкім білмейді

Күнде бір рыцарь маған қызмет етті

Ол ешқашан өмір сүрмейді, өйткені мен өз мұңымды шағымдай аламын

Бұл герцог Хиллебранд болатын

Менің мұңымды Құдайсыз ешкім білмейді

Онымен бірге мен елден қашуға мәжбүр болдым

Ол ешқашан өмір сүрмейді, өйткені мен өз мұңымды шағымдай аламын

Біз құтырған тоғайға келгенде

Менің мұңымды Құдайсыз ешкім білмейді

Герцог Хиллебранд сонда біраз демалғысы келді

Ол ешқашан өмір сүрмейді, өйткені мен өз мұңымды шағымдай аламын

Ол менің құшағымда ұйықтап қалады

Менің мұңымды Құдайсыз ешкім білмейді

Ол соншалықты сүйкімді және тәтті ұйықтады

Ол ешқашан өмір сүрмейді, өйткені мен өз мұңымды шағымдай аламын

Хиллебранд Хиллебранд қазір ұйықтамады

Мен әкем мен жеті ағамды естимін

Мен бұл сөздерді бұрын айтпаған едім

Жеті жараның алдында Хиллебранд жерленген

Ағам мені алтын сары қақпақтан ұстады

Сосын ол мені ердің тұтқасына байлайды

Ал біз бірінші қатарға келгенде

Менің сорлы анам, ол қасында

Сосын ағам мені буындырып өлтірмек болды

Анам мені сатқысы келді

Ол ешқашан өмір сүрмейді, өйткені мен өз мұңымды шағымдай аламын

Сөйтіп олар мені жаңа сағатқа сатты

Менің мұңымды Құдайсыз ешкім білмейді

Ол Мари Киркебиде тұрады

Ол ешқашан өмір сүрмейді, өйткені мен өз мұңымды шағымдай аламын

Анам сол қоңыраудың дыбысын естігенде

Менің мұңымды Құдайсыз ешкім білмейді

Оның жүрегі жарылып кетті

Ол ешқашан өмір сүрмейді, өйткені мен өз мұңымды шағымдай аламын

Мақтаныш Хилла Лилла сөзін осымен аяқтады

Менің мұңымды Құдайсыз ешкім білмейді

Содан кейін ол патшайымның тізесінің алдында өлді

Ол ешқашан өмір сүрмейді, өйткені мен өз мұңымды шағымдай аламын