Winter's Mourning - Gandalf's Fist

There was ice on the breeze on the morning she died

There was snow in the trees as the old beggar cried

And he knelt by her grave and he lay by her side

There was ice on the breeze on the morning she died

By the church on the hill, huddles men side by side

While women and children light candles inside

Oh the warmth that they hold fights the chill from their bones

And the beggarman lies wrapped in rags by the road

From the whites of the field springs the wings of a crow

To the heavy grey skies as the mourning bell tolls

Where the whispering of reeds from a frozen lake grow

Stands the ghost of a maid staring out from the snow

And the beggarman bows as he steps by her side

Takes the maid by the hand «will thee dance one last time?»

And they waltzed to the bells, through the fog to the night

There sprung flames by the woods as she led him inside

«Did you live long ago, poor sweet lassie of mine?»

«Now your face I not know, from the cold winds of time»

And the flames how they fade and the air turns to stone

Pray a kiss from your lips 'fore you leave me alone

But the ghost did not speak and the ghost did not smile

In first light of the morn' as the frost gripped his eyes

And the distant church bells shook the wind one last time

There she kissed is clay lips on the morning he died

Ол қайтыс болған күні таңертең желде мұз болды

Кәрі қайыршы жылап тұрғанда, ағаштарда қар жауып жатты

Ол оның бейітінің жанында тізерлеп отырды және оның жанында жатты

Ол қайтыс болған күні таңертең желде мұз болды

Төбедегі шіркеудің жанында ер адамдар қатарласып жатыр

Ішінде әйелдер мен балалар шам жағып жатқанда

О, олардың ұстаған жылуы олардың сүйектерінен шыққан суықты жеңеді

Ал қайыршы жол бойында шүберекке оранып жатыр

Даланың ақтарынан қарғаның қанаттары шығады

Қайғылы қоңырау соғылып жатқанда қатты сұр аспанға

Мұздатылған көлдегі қамыстың сыбыры өсетін жерде

Қардан қарап тұрған қыздың елесі тұр

Ал, қайыршы оның жанынан басып тұрып, иіліп тағзым етеді

Күйшінің қолынан қағады «соңғы рет билейсің бе?»

Олар түнге дейін тұман арқылы қоңырауларға дейін вальс биледі

Ол оны ішке кіргізгенде, орманның жанынан жалын шықты

«Сіз баяғыда өмір сүрдіңіз бе, менің бейшара тәтті қызым?»

«Енді сіздің бетіңіз, мен білмеймін, суық желдерден»

Ал жалындар сөніп, ауа тасқа айналады

Мені жалғыз қалдырмас бұрын ерніңізден сүйіп дұға етіңіз

Бірақ аруақ сөйлеп, елес күлмеді

Таңның алғашқы жарығында аяз оның көзін басып кетті

Ал алыстағы шіркеу қоңыраулары желді соңғы рет сілкінді

Ол қайтыс болған күні таңертең балшық еріндерімен сүйді