Yade Gozashte - Faramarz Aslani

آدم که یاد گذشته هاش میفته

چشمانش از گریه اشکآلود میشه

تصویری از روزهای رفته میبینه

که در اون هر چهره ای نابود میشه

هر پرستویی که به سویی میپره

خبر پایون فصلی رو میبره

هر گل تازه ای که چشم باز میکنه

به خودم میگم که این نیز میگذره

میگذره، میگذره، میگذره، میگذره

کوچه های خاکی طهرون، قدیما

پر ز آواز نشاط بچه ها بود

شهر فرنگی توی اون دنیای کوچک

قصه هاش شیرین ترین قصه ها بود

هر پرستویی که به سویی میپرید

خبر آغاز فصلارو میشنید

هر گل تازه ای که چشم باز مینمود

شاهد روزای خوب کودکی بود

کودکی بود، کودکی بود

کودکی بود، کودکی بود

Өткенін еске алатын адам

Оның көздері жасқа толады

Ол өткен күндердің суретін көреді

Онда әрбір бет жойылады

Бір жаққа секірген әрбір қарлығаш

Жаңалықтар маусымның бастаушысы

Көзін ашқан әрбір жаңа гүл

Бұл да өтеді деп өзім айтамын

Өтеді, өтеді, өтеді, өтеді

Тегеранның лас аллеялары, ескі

Ол балалардың көңілді әніне толы болды

Сол кішкентай әлемдегі қала

Оның әңгімелері ең тәтті әңгімелер болды

Бір жаққа секірген әрбір қарлығаш

Маусымның басы туралы хабарды естисіз

Көзімді ашқан әрбір жаңа гүл

Балалық шақтың жақсы күндеріне куә болды

Ол бала болды, бала болды

Ол бала болды, бала болды