Заповедь - [F.R.O.S.T.]

Меня здесь нет, меня не существует.

Под заповедь немого мира ветер дует,

Унося за собой лепестки хризантем.

Меня здесь нет.

Я был когда-то

Забытой тенью мёртвого солдата,

Уходящим в никуда от проблем.

Все эти мёртвые тела

Разносило по свету.

Судьба с собою забрала

Всю боль, что рушилась заветом.

Мы простоим на трупах наших душ,

Тонувших в топях ядовитых слёз.

Мы не забудем крики в никуда

Людей, терявших смысл своих грёз.

Меня здесь нет.

Я был последним,

Кто не поверил вечным сплетням,

И навсегда останется в сердцах.

Меня здесь нет.

Я был когда-то

Забитым в облако печали и разврата.

Я забыл, как я чувствовал страх.

Все эти мёртвые тела

Разносило по свету.

Судьба с собою забрала

Всю боль, что рушилась заветом.

Мы простоим на трупах наших душ,

Тонувших в топях ядовитых слёз.

Мы не забудем крики в никуда

Людей, терявших смысл своих грёз.

Мен мұнда емеспін, мен жоқпын.

Тыныш дүниенің бұйрығымен жел соғады,

Хризантема жапырақтарын алып жүру.

Мен мұнда емеспін.

Мен бір рет болдым

Қайтыс болған жауынгердің ұмытылған көлеңкесі

Проблемалардан алыстау.

Барлық осы өлі денелер

Дүние жүзіне тарады.

Тағдыр алды

Келісім бұзылған барлық азап.

Біз жанымыздың мәйітінде тұрамыз,

Улы жастың батпақтарына батып кету.

Біз айқайларды ешқайда ұмытпаймыз

Армандарының мағынасын жоғалтқан адамдар.

Мен мұнда емеспін.

Мен соңғы болдым

Мәңгілік өсекке кім сенбеді,

Және біздің жүрегімізде мәңгі сақталады.

Мен мұнда емеспін.

Мен бір рет болдым

Мұң мен азғындықтың бұлтына бітелген.

Мен қорқынышты қалай сезінгенімді ұмыттым.

Барлық осы өлі денелер

Дүние жүзіне тарады.

Тағдыр алды

Келісім бұзылған барлық азап.

Біз жанымыздың мәйітінде тұрамыз,

Улы жастың батпақтарына батып кету.

Біз айқайларды ешқайда ұмытпаймыз

Армандарының мағынасын жоғалтқан адамдар.