Quietus - Evoken

In a moments passing, swept away in death’s final embrace

Through unlit corridors of purest oblivion

Submerged in a sea of darkness without end

To feel nothing… hear nothing… for a thousand eternities

In the silence below, do we dream of life?

In a dark union with the earth, bearer of lost life

The morrow shall never arrive in thy slumber of ages

Behold the destiny of all, an unforgiving end

The burial of flesh begins the return to dust

Just under the sighing of the wind

I can hear you weeping from below the cold soil

Maddened by grief, I kneel beside your grave

For in time, even memories may die…

Өткізілген сәттерде өлім-жітімнің ақырғы құштарынан аулақ болыңыз

Ең таза ұмытудың жарықсыз дәліздері арқылы

Шеті жоқ қараңғылық теңізіне суға батқан

Ештеңе сезіну үшін ... Ештеңе естімейді ... мың мәңгілікке

Төменгі тыныштықта біз өмірді армандаймыз ба?

Жермен  қараңғы бірлестікте, жоғалған өмірдің иесі

Ертеңгі күн сенің жас ұйқыңда ешқашан келмесін

Барлығының тағдырын қараңыз, кешірімсіз соңы

Етті жерлеу топыраққа қайта оралуды бастайды

Желдің күрсінуінің астында

Мен сенің жылағаныңды суық топырақтың астынан естимін

Қайғыдан есінен танып, бейітіңіздің жанында тізерлеймін

Уақыт өте келе естеліктер де өліп кетуі мүмкін...