Chapter IX - Estatic Fear

The Dawn arose, the slumbers shadows have passed

The autumnal grace which so kindly has cast

It’s sombre yet gracious delight on my grief

Enshrouded and lulled by the winters far deeper relief

As weary my days will grow from leisure apart

I shall wait for your powers renewed

I pray to whatever there be

«Let be my heard by your tenderness again imbued.»

Cura a die renovato cedit

Dolor et laetitia conjungtus est

Delightful shade was all that I dared hope for

Thy silent charm alone remains to adore

Таң атты, Ұйқылардың көлеңкелері өтті

Күзгі мейірім сыйлаған

Бұл менің мұңымнан күңгірт, бірақ мейірімді қуаныш

Қыс                                                                                                                                                                                                                                                                                                      |

Шаршаған сайын менің күндерім бос уақыттан бөлек өседі

Мен сіздің өкілеттіктеріңіздің жаңартылуын күтемін

Мен бар нәрсенің барына мінәжат етемін

«Нәзіктігіңізді қайтадан есту болсын».

Cura a die novator cedit

Dolor et laetitia conjungtus est

Керемет көлеңке мен күткеннің бәрі болды

Сіздің үнсіз сүйкімділігіңіз таң қалдырады