Chapter IV - Estatic Fear

The leafs and I entangled dance a harmonie

I dare not stain with vain delight

And thus embraced we roam the passing eve like a

pillgrim who craves a shelters guiding light

I question thee, beloved night to calm my joy

so that I not like the weary leaves be strewed

For I submitt to thy solitary grace (as) even springs

life is by winters gaze subdued

Lost in a dream I beheld a maiden dance

And when she sat down by a sliver stream

Plunging her feet in the shallow waves

A mist descended, kissed her and fled

And all that’s before been just and fair

Shattered in a rain of crystal shards

Each of them a cry, a dream, a tear

Nunquam submergiove aut diffugo

Ira inflammata mea vita ad salutem nominarit

Et solitudo meurn robur

Everlasting be the war that I declare

Extinguished thy bewitched spark despair

Torched the pile upon which you

Are gathered (still) poisoning my weary heart

And as the forked fires tongue licks high I won’t

lament thy fall

But dance around the burning branches urged by furys

call

And I again shall not be humble slaves but king to thee

Dreams on the barren field did lay strewed

Spread their wings rise up with solemn hope imbued

Ascend the stary stairs into a plain but dear refuge.

Жапырақтар мен мен би биледім

Мен бос қуаныштан дақ түсіруге батылым бармайды

Осылайша, біз өтетін қарсымызды қабылдадық

баспанаға жол көрсететін нұрды қалайтын қажы

Мен сенен сұраймын, сүйікті түн, қуанышымды тыныштандыру үшін

Мен тазарған жапырақтардың шашылғанын ұнатпаймын

Өйткені мен сенің жалғыз рақымыңа (с) мойынсұнамын

өмір қыста бағытталған көзқарас

Түсімде адасып, мен қыздың биін көрдім

Ол аққан ағынның жанына отырғанда

Таяз толқындарға аяғын батырып

Тұман түсіп, оны сүйіп, қашып кетті

Мұның бәрі бұрын әділ және әділ болды

Хрусталь сынықтары жаңбырында жарылған

Олардың әрқайсысы бір жылаушы, бір арман, бір көз жасы

Nunquam submergiove немесе diffugo

Ira inflammata mea vita ad salutem nominarit

Ет жалғыздық

Мен жариялаған соғыс мәңгілік болсын

Сөндірді сенің сиқырлы ұшқын үмітіңді

Сіз үстінен қаданы өртеп жіберді

Менің шаршаған жүрегімді улап (әлі де) жиналды

Айыр тілім жоғары жалайтындықтан, мен жатпаймын

құлағаныңа зар

Бірақ қызғаныштан жанып жатқан бұтақтардың айналасында билеңіз

қоңырау шалу

Мен тағы да кішіпейіл құл емес, саған патша боламын

Тақыр даладағы армандар шашылып жатты

Қанаттарын жайып, салтанатты үмітпен көтеріліңіз

Жұлдызды баспалдақпен жазық, бірақ қымбатты баспанаға көтеріліңіз.