Tote Heldensagen - Equilibrium

Wenn die Nacht den Schleier niedersenkt

Auf Felder, Wald und Tal

Erheben sich die Schatten

Aus den Gräbern grau und fahl!

Und so zieh ich meine Kreise

Ehre die Ahnen auf meine Weise!

Heb den Blick und lass ihn schweifen

Ihr traurig Schicksal zu begreifen!

Was in alten Tagen drängt es in mir euch zu fragen

Was da ward mit euch geschehen, eurer Freid und eurem Leid?

Ist der Ruf der Sagen die heut euer Leid beklagen

Nichts als törichtes Gerede aus der längst vergessenen Zeit?

Hörst du ihre Rufe hallen

Wie sie durch die Wälder schallen?

Laut und klar, sie dringen noch bis heute an mein Ohr!

Ihre Fahnen stolz erhoben

Zucken wild wie Flammenlohen

Feurig wild am Horizont mit ungeahnter Kraft!

Sturm sie werden raufbeschwören

Alte Bräuche stolz bewehren

Gegen das Verderben dem ihr Dasein fällt anheim…

Dumpfes Krachen aus der Ferne

Wenn schwarzer Qualm zieht über das Heer!

Heute zieh ich meine Kreise

Sehe schwach im Fackelschein

Welch Menschenwerk hier niederging

Vor ach so langer Zeit!

Über Felder, durch die Weiden

Tosend ihre Heere reiten

Zürnen ihren Feinden

Oh sie zürnen dem Verrat!

Rot tropft es von schartig' Schwertern

Die der Falschheit Reuhe lehrten

Auf den Boden, auf den Fels, auf Tyr geweihtes Land!

Durch die schwarzen Jahre zogen tote Heeresscharen

Über schwarzverkohlte Erde hin!

Der Menschen Lied, verklungen, vergessen im Antlitz des Krieges

Ja die Melodie…

Tief in grauen Wäldern jedoch fand ich sie verborgen noch

Sie wisperten ganz still und leise mir so auf vertraute Weise

Jenes Lied ich dort vernommen wähnt im Krieg ich umgekommen

Was sangen sie?

Die Melodie!

Am Horizont ein Streifen

So hell und klar

Er kam um sie zu leiten auf immerdar

Am Horizont ein Streifen

So hell und klar

Er kam uns zu begleiten auf immerdar

Schlag ich meine Augen nieder, sehe ich ihre Heere wieder

Wie sie aus den Wäldern kamen

Ihre Heimat wieder nahmen!

Und so zieh ich meine Kreise, ehre die Ahnen auf meine Weise

Senke tief mein Haupt hernieder

Lausch dem Klang der alten Lieder!

Түн жамылғыны түсіргенде

Егістікте, орманда және алқапта

Көлеңкелер көтеріледі

Молалардан сұр және бозғылт!

Сонымен мен шеңберлерімді саламын

Ата жолымды ардақта!

Жоғарыға қараңыз және оны серуендеуге рұқсат етіңіз

Олардың қайғылы тағдырын түсіну үшін!

Баяғыда сізден сұрағым келгені не болды

Саған не болды, сенің бостандығың және азап шегуің?

Бүгінгі азапыңды жоқтайтын дастандардың үні ме

Ұзақ ұмытылған уақыттан қалған ақымақ әңгімеден басқа ештеңе жоқ па?

Сіз олардың қоңырауларын естисіз бе?

Олар орманда қалай қоңырау соғады?

Қатты және анық, олар әлі күнге дейін құлағыма жетеді!

Олардың тулары мақтанышпен көтерілді

Жалын сияқты дірілдеп

Ойланбайтын күшпен көкжиекте отты жабайы!

Олар дауыл шақырады

Ескі әдет-ғұрыптарды мақтанышпен қорғайды

Олардың өмір сүретін күйреуіне қарсы ...

Алыстан естілген сыңғыр

Әскерді қара түтін басқанда!

Бүгін мен шеңберлерімді саламын

Шамның шамында әлсіз қараңыз

Мұнда қандай адам еңбегі түсті

О, баяғыда!

Егістіктердің үстінде, жайылымдар арқылы

Әскерлерін айқайлап мінеді

жауларына ашуланады

О, олар сатқындыққа ашулы!

Тік қылыштардан қызыл тамшылайды

Тәубені өтірікке үйреткен

Жерде, таста, Тырдың киелі жерінде!

Өлі әскерлер қара жылдарды басып өтті

Қараңғы жерде!

Халық әні өшті, соғыста ұмыт болды

Иә, әуен...

Сұр ормандардың тереңінде, бірақ мен оларды әлі де жасырын таптым

Олар маған өте баяу, сондай таныс түрде сыбырлады

Сол жерде естіген әнім, соғыста өлдім деп ойладым

Олар не ән айтты?

Әуен!

Көкжиекте жолақ

Сондай жарқын және айқын

Ол оларға мәңгілік жол көрсету үшін келді

Көкжиекте жолақ

Сондай жарқын және айқын

Ол бізге мәңгілік еріп жүруге келді

Көзімді төмен түсірсем, олардың әскерлерін қайта көремін

Олар орманнан қалай шықты

Отанын қайтадан алды!

Сондықтан мен шеңберлерімді саламын, ата-бабаны өзінше құрметтеймін

Басымды төмен түсір

Ескі әндердің үнін тыңдаңыз!