Der Wassermann - Equilibrium

Inmitten grün' und klaren, seichten Wogen,

Unter wiegend' Seegras, im Gesträuch tief verborgen,

Wo lehmig' Kies, zum Grund des See niedergeht.

Des im Wasser herrschend' Reich besteht.

Bedeckt nicht die Zähne, die so grün wie sein Hut,

Sonst gleicht er den Menschen, auch am Ufer er ruht.

Wenn er zieht aus dem Wasser algig' Fesseln empor,

Zu fangen jene, die nicht sehn sich vor.

Und unweit des Weihers, vor bewaldetem Hang,

Durch unwegsam Dickicht, ein Weg fürt entlang.

Durch das Tal zum Haus des alten Bauersmann,

Der da befreundet mit dem Wassermann.

Erstmals ward nun auch der Bauer geladen,

Ins Haus unter’m See, unter Wasser zu gelangen.

Erfährt von des Wassermanns boshaften Späßen,

Von versperrten Seelen in jenen Gefäßen.

Bedeckt nicht die Zähne, die so grün wie sein Hut,

Sonst gleicht er den Menschen, auch am Ufer er ruht.

Wenn er zieht aus dem Wasser algig' Fesseln empor,

Zu fangen jene, die nicht sehn sich vor.

Erzürnt ist der Bauer über den Seelenfang,

In die Tiefe gezogen, mit gemessenen Strang.

In seiner maßlosen Wut, doch verhaltenem Groll’n.

Da geht er, so zieht er, nun auf und davon.

So klar sein Ziel…

Als er wieder war am Ufer, dieses Mal in grauem Kleid,

Um hinab zu ziehen jene, die sein grünes Band ereilt.

Da schritt der Bauer, den ihm bekannten Weg,

Durch die Brunnstube ins Wassermannshaus.

Als er ankam im Kellerverlies,

Mit festem Tritt die Töpfe umstieß.

In Freiheit nun alle Seelen entflieh’n,

Hinauf sie steigen, ihren Frieden ersehn'.

Ward grimmig da, des Wassermanns Wut,

Befreit doch seine Seelen aus seiner Obhut.

Dem Bauern er schwor, gar finstere Rach'

Doch verheißend über ihn wacht,

Was das Schicksal für ihn bedacht.

Was das Schicksal einst für ihn hatte bedacht…

Bedeckt nicht die Zähne, die so grün wie sein Hut,

Sonst gleicht er den Menschen, auch am Ufer er ruht.

Wenn er zieht aus dem Wasser algig' Fesseln empor,

Zu fangen jene, die nicht sehn sich vor.

Und unweit des Weihers, vor bewaldetem Hang,

Durch unwegsam Dickicht, ein Weg führt entlang.

Durch das Tal zum Haus des alten Bauersmann,

Der einmal ward befreundet mit dem Wassermann.

Жасыл және мөлдір, таяз толқындар арасында,

Тербелген теңіз балдырларының астында, бұталардың тереңінде жасырылған,

Сазды қиыршық тас көлдің түбіне түсетін жерде.

Суда билік ететін патшалық бар.

Қалпағындай жасыл тістерін жаппайды.

Әйтпесе, ол да халық сияқты, жағада демалып жатыр.

Ол балдырлардың шынжырларын судан шығарғанда,

Алдыны көрмейтіндерді ұстау үшін.

Ал тоғанға жақын жерде, орманды беткейдің алдында,

Өтпейтін қалың бұта арқылы, жол бойында.

Алқап арқылы ескі фермердің үйіне,

Бұл Суқұйғышпен дос.

Алғаш рет фермер шақырылды,

Көл астындағы үйге, су астына түсу үшін.

Суқұйғыштың зұлым әзілдерін біледі,

Сол ыдыстардағы құлыптаулы жандардың.

Қалпағындай жасыл тістерін жаппайды.

Әйтпесе, ол да халық сияқты, жағада демалып жатыр.

Ол балдырлардың шынжырларын судан шығарғанда,

Алдыны көрмейтіндерді ұстау үшін.

Диқан жанды басып алуға ашулы,

Тереңдікке сызылған, өлшенген жіппен.

Оның шексіз ашуында, бірақ ұстамды реніште.

Міне, ол барады, сондықтан ол қозғалады, қазір жоғары және алыс.

Оның мақсаты айқын...

Ол қайтадан жағаға шыққанда, бұл жолы сұр көйлек киіп,

Оның жасыл лентасы басып озғандарды түсіру.

Сонда фермер өзі білетін жолмен жүрді,

Бруннштубе арқылы Вассермансхаусқа.

Ол жертөледегі зынданға келгенде,

Мықты қадаммен қазандарды құлатты.

Бостандықта қазір барлық жандар қашады,

Оларға көтеріліңіз, олардың тыныштығын күтіңіз.

Онда сұмдық болды, су адамының ашуы,

Оның жанын қамқорлығынан босат.

Диқанға ант берді, қара кек

Бірақ уәде беріп, оны бақылайды,

Оны қандай тағдыр күтіп тұр.

Кезінде оған қандай тағдыр жоспарлаған еді...

Қалпағындай жасыл тістерін жаппайды.

Әйтпесе, ол да халық сияқты, жағада демалып жатыр.

Ол балдырлардың шынжырларын судан шығарғанда,

Алдыны көрмейтіндерді ұстау үшін.

Ал тоғанға жақын жерде, орманды беткейдің алдында,

Өтпейтін тоғайлар арқылы жол жүреді.

Алқап арқылы ескі фермердің үйіне,

Ол бір кездері Суқұйғышпен дос болды.