Ascension - Enslaved

Staring across the void, seeing eye to eye in folded space

I see you with the colours and frenzy of the sacred rooms

We’ve met in those dreams;

ice blue water ran towards the green sky

The gods spoke to us in their infancy

Suns waiting for us to smitten them with the flames of our disease

And we did so laughing, giving birth to sunrises in our wake

Never in need of sleep, nor in need of truth

I would never have stayed in this darkness, and we would ascend

The taste of ash, no stars above — No green grass below

The last words set ablaze as we saw the inner imagery

How it all came alive when we no longer reached for it

How it all rose and overwhelmed the speechless (us)

In this house without words we came to be one

In these books without text we found the way

A path along a faded memory, without the fear of finding home

We would never have stayed

We would never have stayed

We would never have stayed in this darkness

We would never have stayed

We would ascend

Берілген кеңістіктегі көзге көзбен қарау

Мен сізді киелі бөлмелердің түстері мен құтыруымен көремін

Біз сол армандарда кездестік;

мұздай көк су жасыл аспанға қарай жүгірді

Құдайлар бізбен бірге дұға еткен

Күндер бізді ауруымыздың жалынымен соғуымызды күтуде

Біз күліп        күннің шығуын  өз    өз          туды  болдық

Ешқашан ұйқыны да, шындықты да қажет етпейді

Мен бұл қараңғылықта ешқашан қалмас едім және біз көтерілер едік

Күлдің дәмі, үстінде жұлдыз жоқ — Төменде жасыл шөп жоқ

Соңғы сөздер біз ішкі бейнені көргенде жанып кетті

Біз енді қолымыз жетпесе, мұның бәрі қалай жанды

Мұның бәрі қалай көтеріліп, тілсіздерді басып алды (біз)

Бұл үйде біз сөзсіз бір болдық

Осы кітаптарда біз жолсыз жол табаттық

Үй табудан қорықпай, өшіп қалған жад бойынша жол

Біз ешқашан қалмас едік

Біз ешқашан қалмас едік

Біз бұл қараңғылықта ешқашан қалмас едік

Біз ешқашан қалмас едік

Біз көтерер едік