Appell an die Muse - Endraum

Es kreist ein Wind

Der süß wie Honig in mich dringt

Es umgibt ein Zypressenhain

Mein Sein

Und Lichterloh

Streichelt eine Flut von Schattenhalmen

Mein Gesicht

Meine Hand

Liebkost die Form eines weißen Steines

Der schon lange schläft

Im Wiesengrund

Meine Finger

Entdecken des Steines stolze Brust

Der in sich Kälte und Verlangen birgt

Es beginnt eine Zeit

In der meine Sinne wirklich leben

Liegend verfolgen der Stein und ich

Tanzende Schatten

Die vereinen sich — am Wiesengrund

Liegend im Sonnenschein

In mitten des Zypressenhains

Schweben unsere Schatten — ganz allein

Meine Finger berühren Hüllen der Augen

Und die Wölbung eines Mundes

Der spricht

Жел айналып тұр

Кім маған балдай тәтті енеді

Ол кипарис тоғайымен қоршалған

менің болмысым

Және шамдар

Көлеңкелердің тасқынын сипайды

Менің бетім

Менің қолым

Ақ тастың пішінін сипады

ұзақ уақыт бойы ұйықтап жатқан

Шалғында себеп

Менің саусақтарым

Тастың асқақ кеудесін ашу

Ішінде салқындық пен сағынышты жасырған

Уақыт басталады

Онда менің сезімдерім шынымен өмір сүреді

Жатып, тас екеуміз ілесеміз

Би көлеңкелері

Олар Визенгрундта біріктіріледі

Күн сәулесінде жатып

Кипарис тоғайының ортасында

Біздің көлеңкелеріміз қалқып тұрады - бәрі жалғыз

Менің саусақтарым көздің қақпақтарына тиіп тұр

Және ауыздың дөңес болуы

ол сөйлейді