Albatros - Endraum

Wörter die fallen

wie tropfen des regens

in flimmernder nacht

versickern so langsam, endgültig

im bildnis der zeit

verschollen, vergraben steigen dämpfe so sacht

nach jahren der stille, die um sie gebracht

Es gleitet ein körper der stille

durch naßkalte nacht

es suchen versteinerte blicke

über täler, die verboregn in rätsel gehüllt

Nacht für nacht

kreist ein körper der stille

der einsam gemacht

durch wälder

voll bilder

voll töne

voller gedanken — die schlafen, die ruhen

ist die stille die zuflucht?

түсетін сөздер

жаңбыр тамшылары сияқты

жарқыраған түнде

ақырында, ақырындап кетіңіз

уақыт бейнесінде

жоғалған, көмілген, түтіндер ақырын көтеріледі

оған әкелген жылдар бойы үнсіздіктен кейін

Тыныштық денесі сырғып барады

дымқыл және суық түнде

мұңайған түрлер оны іздейді

верборег жұмбақтармен көмкерілген аңғарлардың үстінде

Түнге түн

үнсіздік шеңберлерінің денесі

жалғыздықты кім жасады

ормандар арқылы

суреттерге толы

тондарға толы

ойға толы — ұйықтайтындар, демалатындар

тыныштық пана ма?